U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

Cuba (2- 12 maart 2019)

Gepost 2019/03/29

Vlag CubaVlag CubaWe zijn nieuwsgierig hoe de tocht naar Cuba zal gaan. Wat kunnen we verwachten qua wind? De wind is hier veel minder stabiel, zowel in richting als in sterkte, met wat we gewend zijn. In ieder geval zullen we tegenwind hebben, maar hopelijk niet teveel. We hebben dus ook geen idee hoelang we over deze tocht gaan doen naar Cuba, Santiago (hemelsbreed ca. 250 nautische mijlen). In ieder geval heb ik 2 grote maaltijden bereid, dus dat is geregeld. De wind zal onder de kust van Cuba wegvallen; daar hebben we ons op voorbereid en dat het een lang stuk motoren wordt. Voor de rest hopen we toch echt dat de wind zolang mogelijk bij ons blijft. We vertrekken met een licht briesje, maar genoeg om aan de wind (wind schuin van voren) te kunnen zeilen. Na ruim 3 uur zeilen is om 18:00 uur de wind op en wordt de motor aan geslingerd, helaas. ’s Avonds om half 10 word ik in mijn kooi wakker van enige activiteiten buiten. Eric is met veel enthousiasme het zeil aan het hijsen: “Schatje, er is weer wind”! Eindelijk dat gebrom van de motor weer uit en alleen geluid van water, wind en zeilen om je heen. Ook de volgende dag blijft de wind aan en neemt zelfs toe tot 15 knopen; het besluit wordt genomen om voor donker een rif in het grootzeil te zetten. Gelukkig hebben we dat gedaan, veel comfortabeler gaat Maximo nu door het water. Op zee en/of de oceaan zetten we veel eerder een rif in het zeil. Door de hogere golven van opzij gaat de boot veel schuiner en dan zeilt het veel prettiger met iets minder zeil en Maximo vaart toch hard genoeg. We maken eerst een lange slag richting Jamaica en daarna gaan we overstag (hoek van 90 graden) richting Cuba.

Tegen de ochtend komen we onder de kust van Cuba en de wind is nu echt op. Zeilen strijken en motor aan voor de laatste 10 uur. Captain wordt hier niet vrolijk van: “Daar gaat onze dieselvoorraad, die we op Cayman Brac hebben gekocht”…….. Even later komt er een glimlach op Eric’s gezicht: dolfijnen! Het blijft bijzonder, dat ze zolang bij de punt van de boot blijven mee zwemmen. Prachtig en daar kun je geen genoeg van krijgen.

Rond 15:00 uur varen we het kanaal in richting Santiago (Marina). “Sailingvessel entering the channel to Marina Santiago do you copy?”.  Via de marifoon worden we al opgeroepen door de havenmeester. Big brother is watching you en dat is typerend voor Cuba. Je wordt flink in de gaten gehouden. De havenmeester en wat andere lui in uniform, staan al op de steiger om ons te helpen. “Bienvenido a Santiago de Cuba” zijn de eerste woorden van havenmeester Norbert en de inklaringsprocedure wordt ons verteld. Direct komen er 2 man aan boord voor het papierwerk. Na 5 minuten wordt al gevraagd: “Captain, do you have a fresh drink for me?" Haha, eigenlijk bedoelt hij BIER. Dus ik haal een heerlijk koud biertje uit de koelkast en maak deze man blij, althans dat denk ik. Het koude biertje verdwijnt direct in zijn tas, zo gaat dat hier dus. Na een paar minuten worden we vriendelijk verzocht om mee te gaan naar het kantoor van de immigratie. Je hebt ook een visa nodig voor Cuba. Dit kan je online regelen en laten opsturen. Dit kost dan 25 euro en wij moeten hier ter plekke 75 euro per persoon betalen, naast de 55 euro voor het inklaren. Daarnaast moet er nog een Cruising permit gekocht worden. Deze hoefden wij niet te hebben, omdat we alleen Santiago de Cuba bezoeken.  Hiermee heb je namelijk toestemming om door de Cubaanse wateren te varen. Daarnaast moet je ook nog ca. 10 euro per nacht betalen voor het ankeren. Daarvoor mag je dan weliswaar gebruik maken van de douchevoorzieningen (van 40 jaar oud…) Geen goedkoop land! De inklaring verloopt voorspoedig en op het einde moeten we ons nog even melden bij de havenmeester voor alle informatie en regels over de marina. Havenmeester Norbert is ons goed gezind en zegt dat we wel 1 nachtje aan de steiger mogen blijven, echter, we moeten dan voor morgenochtend 7 uur naar de ankerplaats gaan, omdat dan zijn collega komt. Daar maken we dankbaar gebruik van. Lekker de boot schoon spuiten en ontzilten. Even later als we bijna klaar zijn,  staat de bemanning van Heavymetal (Koen en Yvonne) en Amuse (Stijn en Yvette) op de steiger. Ik was nog even binnen en ga direct naar buiten. “Wat? Marleen ben jij terug?”. Dat is duidelijk een verrassing. Leuk om zo elkaar weer te ontmoeten en ook gezellig natuurlijk.

Ankerplek marinaAnkerplek marinaDe eerste indruk van deze plek is goed en voelt veilig. Alleen het blauwe water wat we gewend zijn, is hier niet en het nodigt niet uit om hier te zwemmen. Echter, we weten ook niet zo goed wat we kunnen verwachten van Cuba; ik ben wel erg nieuwsgierig.

Voor geld en boodschappen moet je naar Santiago en dit kun je op 3 manieren doen: ferry, bus en taxi. De eerste 2 duren ca. een half uur en de laatste 20 minuten. De ferry lijkt ons ideaal, echter, we hebben nog geen Cubaans geld. Havenmeester Norbert heeft dit voorzien en heeft ons hiervoor geld geleend. Prima service. Enkele reis met de ferry is 1 CUC per persoon. Hoe zit het hier met het geld? Interessante vraag. Neem in ieder geval voldoende Euro’s mee. Amerikaanse dollars worden niet aanbevolen, je krijgt hiervoor ca. 10% minder dan in de rest van de wereld. Amerika en Cuba zijn nog steeds geen “vrienden”. Je hebt de CUC en CUP. De CUC (1 CUC = 0,88 Euro) wordt met name voor toeristen gebruikt en de CUP voor lokalen. 1 CUC is ongeveer 25 CUP. Het is een valkuil voor toeristen. CUP wordt vaak gebruikt voor kraampjes, bus, snacks op straat. Laat je niet verleiden door bv. het kopen van een broodje van 1 CUC wat voor lokalen voor 1 CUP over de toonbank gaat. Het is mij overkomen in Santiago; lekkere naïeve toerist. Je hebt heel veel bankautomaten met het Maestro logo, echter, deze automaten geven ons niks. Alleen maar met de creditcard, wees hier dus op voorbereid. Handiger is het om euro’s wisselen bij de bank. Genoeg over geld. Hoe is Cuba verder?

Oude Amerikaanse auto'sOude Amerikaanse auto'sJe gaat terug in de tijd, ca. 50-60 jaar. Cuba is sinds 1902 onafhankelijk van Spanje en het is dus Spaanstalig. Het voelt veilig, de Cubanen durven niks. Van de andere kant is het corrupt en is de maffia aanwezig op straat. Je voelt wel dat het aan het veranderen is, mede door het toerisme. Vlakbij de marina is een electriciteitscentrale op kolen. Als de wind richting de marina staat, veelal ’s nachts en ’s morgens is er een hele vieze zure lucht en de boot zit onder het roet door de zwarte walm die de schoorstenen uitstoten. Hoe zit het hier eigenlijk met het milieu? Het is schoon op straat, ze zijn nl. hele dagen aan het vegen. Althans (alleen) in het centrum van Santiago. Aan de andere kant zie je dat op plekken vuilnis wordt gedumpt. In het straatbeeld vind je bijna geen afvalbakken. Op alle eilanden konden we makkelijk onze vuilnis kwijt. Hier zien we geen bakken, dus even vragen in de marina. “Sorry, at this moment we have no facilities for your garbage, maybe tomorrow”. Jaja, manana, dat kennen we. “And by the way: if we have back the facilities you need to pay 5 CUC per bag”. Is dit bananasplit? Dit kan niet waar zijn, toch is het zo. Dus wij druipen weer af met onze vuilnis in de maxitaxi naar de Maximo. Je betaalt om de Marina en Cuba in te komen een hoop geld, maar de service die daar tegenover staat is ver beneden peil. Verder lijkt het erop dat, richting Santiago, de riolen gewoon uitkomen in de baai, naar de kleur van het water en de stank te oordelen.

Cuba is sinds de revolutie van 1959, die geleid werd door Fidel Castro, een communistische staat. Communisme is nog sterk aanwezig, bijna alles is in handen van de overheid. Lange wachtrijen zoals je vroeger in Rusland zag op tv, zie je hier nog steeds. Ook weten ze niet, wat ze morgen in de winkel hebben liggen. Bij de marina heb je een klein winkeltje, waar ze ook bier en wijn verkopen tegen een redelijke prijs. Alhoewel 1 blikje bier is 1 CUC. Hij heeft nog 4 trays bier liggen en we nemen 1 mee. Lekker dom, want als dit allemaal op is, weten ze niet wanneer er weer wordt geleverd en dit kan wel meer dan een week duren. Ze hebben geen idee. Dit geldt ook voor andere winkels. Wat er nu in Venezuela gebeurt, zie je hier op tv en in de kranten. Dit wordt nauwlettend gevolgd. Venezuela is nl vriendjes met Cuba. Tijdens een ritje met de ferry komen we in gesprek met Pedro. Hij woont dichtbij de marina en verkoopt naast de Cubaanse gastenvlag, die we nog moeten hebben, ook natuurlijk rum en sigaren. Hij nodigt ons uit en we gaan de volgende dag bij hem langs. Hij en zijn Rum en sigaren bij Cubaanse familieRum en sigaren bij Cubaanse familievrouw verwelkomen ons en hij smeert ons op geheel Cubaanse wijze rum en sigaren aan. Tevens nodigen ze ons uit voor het eten de volgende dag. Erg aardig natuurlijk en we nemen de uitnodiging aan. Ook laat ze met trots haar wasmachine zien en wil graag ook de was voor ons doen. Natuurlijk, ze kunnen alles regelen voor ons, als je maar met geld over de brug komt. Even later heb ik contact met een andere zeiler, Rudy, die al eerder op Cuba en ook hier is geweest. Hij waarschuwt ons voor maffiafamilies die je uitnodigen voor eten en nepsigaren en rum verkopen. Haha, we hebben ze al ontmoet, alleen de rum en sigaren zijn gelukkig niet nep. De Cubanen spreken je om de haverklap aan en willen uiteindelijk allemaal iets van je: geld, zeep, shampoo, anti-muggenspray, visspullen, noem het maar op. Tevens verkopen ze allemaal rum, sigaren en allerlei andere diensten.

DAMEX ShipyardsDAMEX ShipyardsOp de Maximo is ook nog een probleem, nl. de koelkast. Hij koelt niet zo goed meer. Dit is een eerder probleem geweest en toen is de koelvloeistof bijgevuld. Hoe komen we hier aan hulp? Bij navraag in de marina worden we doorverwezen naar DAMEX (Damen Shipyards Holland), ca. 15 minuten lopen. Dus wij naar de werf. Ze spreken daar alleen maar Spaans. Toch bijzonder hoe je uiteindelijk met foto’s en gebarentaal kunt uitleggen wat je probleem is. De volgende ochtend om 8 uur mogen we terugkomen en hopen dat we geholpen worden. Ja hoor, er staat een mannetje klaar en we worden teruggebracht naar de marina. Na ca. 2 uur en 120 CUC armer is de klus geklaard en om half 12 vragen we nog even aan de monteur of hij nog wat wil drinken? “ Una cerveza, por favor”. Logisch toch. Nu maar hopen dat de koelkast DAMEX monteur op MaximoDAMEX monteur op Maximogoed blijft, want vanavond moeten de biertjes en wijn koud zijn voor de happy hour met Heavymetal en Amuse. Na een hele gezellige avond, die in stijl wordt afgesloten met Cubaanse rum, gaan de luiken dicht op de Maximo om ca. middernacht. Dit is heel laat voor ons en zijn we niet meer gewend.

In Santiago kun je met een riksja een toertje doen, dat lijkt ons ook wel wat. Zo krijg je toch een andere indruk van de stad. Het hoogtepunt is Plaza de Revolucion.  Voor de rest zeggen de foto’s  denk ik genoeg.  Cuba, nee Santiago en omgeving (ook de marina) is oud, vervallen en vies. Aan het milieu wordt niet gedacht.  Het lijkt alsof niets onderhoud krijgt. Ooit gebouwd en niks meer aan gedaan. Zonde, want zo blijft Riksja toertjeRiksja toertjeer niets over van de historische gebouwen. Mocht je meer willen weten over Cuba, dan is Mr. Google een goede optie.

Het is een hele kleine indruk van Cuba. Cuba is een groot land (ongeveer 2,5 keer zo groot als Nederland). Havanna en omgeving schijnt heel anders te zijn. Voor ons is dit nu voldoende van Cuba en we zijn blij dat we weer kunnen uitkijken naar een schone en meer natuurlijke omgeving. We maken ons op voor de volgende droombestemming: Bahama’s.

 

Vuilnis op straatVuilnis op straat

Riksja toertje en een cervezaRiksja toertje en een cerveza

Russische wijkRussische wijk

Plaza de RevolucionPlaza de Revolucion

CathedraalCathedraal

Like ons op facebook

Like  Maximo1300.nl op facebook en blijf op de hoogte van alle nieuws en avonturen!