Het is zover! Op zondag 9 juli om 12:00 uur halen we het anker omhoog en begint de tocht naar het volgende land: Frankrijk. We verlaten Plymouth met heel rustig weer met zon en de overtocht ziet er perfect uit. Vertrek Plymouth, Engeland

We verlangen naar de baquette en vin, maar eigenlijk meer naar de tapas en vino. Echter, vanwege de weersvoorspelling nemen we een tussenstop in Frankrijk. Stiekem ben ik ook wel blij; we zijn dan nl. 2 nachten op zee in plaats van 3 nachten. Ik zag op tegen de eerste nachttocht naar Engeland en nu denk ik: kom maar op. Ik heb er zelfs zin in. In Engeland zouden we een meet&greet hebben met Hans & Roos van zeiljacht Vagebond. Zij zijn mede vertrekkers en hebben het plan om de wereld rond te gaan. Tot op heden is dat niet gelukt, maar we hebben de meet&greet gepland in Camaret sur Mer in Frankrijk. We hebben er zin in, maar eerst nog even 130 mijl zeilen, ca. 24 uur. Maximo gaat als een speer door het water: we halen soms zelfs 10 knopen! Bij de aanschaf van Maximo maakte me de snelheid niet zoveel uit, maar nu met lange afstanden scheelt dat wel heel veel. We rekenen voor onze tochtplanning met een gemiddelde snelheid van ca. 6 mijl per uur. Mijn gedachten gaan naar de langste oversteek dit jaar: de Atlantische overtocht naar de Carieb. Dit is  ca. 2200 mijl. Na een snelle rekensom krijg ik een glimlach op mijn gezicht: dit kan wel ca. 5 dagen schelen op een overtocht van ca. 3 weken. Daar word ik blij van! Even later hoor ik een blije stem van Eric: DOLFIJNEN! Wauw, dit is zo mooi! Wat een verrassing. Ze zwemmen met ons mee naast de boot en voor de boot, bij de boeg zijn ze aan het spelen. Dit geeft zo’n mooi gevoel, het is een kadootje. Op de Golf van Biskaje schijn je vaak dolfijnen tegen te komen, maar ook hier? De nacht verloopt wat rommelig. Ons wachtschema loopt nog niet helemaal goed. Vantevoren hebben we een duidelijke afspraak gemaakt over het aantal uren slapen, maar het schema komt niet helemaal uit. Voor deze tocht is dit niet zo erg, maar voor de langere overtochten wel. Bij aankomst in Frankrijk om 11:00 uur wordt snel het anker uitgegooid en nog even een uurtje slapen. Vagebond is in aantocht en ETA is rond 13:00 uur. Eric wordt wakker en herkent hun stemmen. Ja hoor, Vagebond est arrivée!SY Vagebond Binnen no-time hebben ze hun bijbootje klaar gemaakt en komen aan boord bij de Maximo. Wat een gezellig weerzien en uiteraard hoort daar een borrel bij. Heerlijk om met elkaar bij te praten, ervaringen uit te wisselen, weerkaarten te bediscussiëren, waar loop je tegen aan, etc. Al snel wordt een eetafspraak voor ’s avonds gemaakt om verder te gaan waar we gebleven zijn. Wanneer gaan we de Golf van Biskaje over? Alle weerkaarten worden bestudeerd en uiteindelijk wordt besloten dat we donderdag 13 juli de Golf gaan oversteken. De afgelopen maanden heb ik daar veel over gelezen en gehoord: het kan behoorlijk spoken op de Golf en het weer kan heel verraderlijk omslaan. Af en toe komt een nachtmerrie voorbij met golven zo hoog als flatgebouwen, storm, water over de boot en nog veel meer… Meerdere keren zeg ik tegen Eric: “Is het weer echt wel stabiel? Hoe snel kan het weer omslaan? Ik weet niet of ik het wel durf.” Uiteindelijk gaan we! We zwaaien Vagebond uit en zeggen: tot in Spanje! Afscheid Vagebond in FrankrijkHet is ongelofelijk de zee is als een spiegel, het lijkt wel een meer. Het is zo rustig. Is dit de Golf van Biskaje? Ik ben blij, tot dusver valt het mee. Er is niet veel wind en deze gaat ook nog afnemen. Teveel wind is niet ok voor zeilers, maar te weinig ook weer niet. Eric staat achter het roer en ik hoor negatieve geluiden: “Geen wind, ik doe de motor niet aan, ik heb geen motorboot”. De koers wordt een beetje oncomfortabel: deining en geen wind. We besluiten om de koers iets te verleggen en we kunnen weer rustig zeilen. Het is zo rustig en Eric pakt zijn big game setje erbij: op jacht naar tonijn. Ik wacht nog even met koken, want een heerlijke verse tonijn sushi klinkt erg aantrekkelijk. Helaas, ze bijten niet en het wordt dus opgewarmde macaroni.

2 nachten op zee is spannend. Wat kom je allemaal tegen? De Golf schijnt een drukke scheepvaartroute te zijn, maar waar zijn dan alle boten? We komen bijna niks tegen en hoeven geen rare manoeuvres uit te halen om de grote tankers te omzeilen. De nachtwacht is dus rustig en relaxed. De 2^e nacht besluiten we om het wachtsysteem van 4 uur te veranderen in 3 uur en dat bevalt beter. Een wacht van 4 uur turend in het donker duurt erg lang en het verlangen naar de start van de dag wordt groter. Tijdens de nacht bedenk ik mij wel meerdere keren: nachtzeilen is niet mijn ding en vind het niet leuk, maar het gaat wel vanzelf en het idee dat je na 2 nachten in Spanje aankomt, geeft mij een euforisch gevoel. Na de eerste nacht zegt Eric: “Kom kijken, een walvis”. Ik denk de zeelucht doet jou geen goed en je begint te hallucineren. Het is echt waar, een walvis. Hij kwam naast onze boot en na een paar minuten zwom hij voor onze boot weg…. Wauw, wat gaaf! Ook dit kan dus op de Golf van Biskaje. Tijdens deze tocht worden we ook meerdere keren getrakteerd op dolfijnen. Heel bijzonder.

Yes! Land in zicht na 50 uur. Spanje in zichtHiernaar hebben we verlangd, Spanje! Het duurt nog ca. 4 uur voordat we kunnen landen in de Ria de Ribadeo ten Noord-Westen van Spanje. We zijn dus niet via de gebruikelijke route naar La Coruna (West Spanje) gegaan. Dit heeft te maken met de vele wind die daar zou staan. Heerlijk, anker uit om 18:00 uur en we omhelzen elkaar. Dit is een overwinning: we zijn de Golf van Biskaje over. Het vertrouwen in Maximo en in elkaar is gegroeid. Snel een tosti bakken met een kleine borrel. Wat zullen we lekker slapen vannacht. Ria de Ribadeo