U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

Onze "inspiratie"- 

vertrekkers:

Blauwe Pinquin

SY Duende

Puff

SY Nightfly

 

Mede Vertrekkers 2017:

SY Vagebond

Zeilboot Linde

S/Y Mar-Jolie

SY-Amante

SY De Liefde

Bojangles

Zeiljacht Tijd

S/Y Dutch

SV Thalassa

Fastus

 

Wil je op de hoogte worden gehouden van nieuwe blogs? Laat dan je mailadres achter via de contactpagina.

 

Engeland - Kanaaleilanden - Thuis

Gepost 2019/09/11

We hebben een prima overtocht en na precies 8 dagen komen we aan in Falmouth (Engeland). Het is een gezellig weerzien van medezeilers die ook vanaf de Azoren zijn gekomen. Uiteraard moet er worden bijgekletst in de pub ‘Chainlocker’ aan de kade. Eerst nog even ankergeld aftikken bij de havenmeester. “Welkom in Engeland, graag 28 pond per nacht (achter je eigen anker liggend) afrekenen.” Het mag de pret niet drukken. Tijdens het biertje in de pub zijn we het er allemaal over Kanaaleilanden - SarkKanaaleilanden - Sarkeens: “We zijn nu echt bijna thuis”. Ik vind het een heerlijk gevoel, voorlopig heb ik wel genoeg oceaan gezien. Eric heeft er iets meer moeite mee en probeert mij nog te verleiden om een tussenstop op de Engelse Kanaaleilanden te maken. Flexibel als ik ben, ga ik akkoord. Na 3 dagen is er een goed weergat om in 1 nacht naar Guernsey te varen. Wow, dat is even wennen met zoveel boten om ons heen. Dutten tijdens je wacht is geen goed idee. Er zitten ook vissersboten tussen die we niet via AIS op onze plotter zien en dat maakt ons nog extra alert. De Kanaaleilanden zijn wel heel bijzonder, dichtbij Frankrijk, maar zo typisch Engels. We leggen aan in Guernsey (aan de buitensteigers) en worden verrast door zeiljacht Enterprise (Tonnie en Piet), zij Kanaaleilanden - AlderneyKanaaleilanden - Alderneylagen naast ons in Makkum vlak voordat we 2 jaar geleden gingen vertrekken. Lekker samen koffie drinken en bijkletsen, na 1 uur gooiden ze los, omdat ze naar een volgend eiland zouden gaan. We blijven 2 nachten en gaan eilandhoppen via Sark naar Alderney. Het is bijzonder om hier te zijn en te beseffen dat we nu tussen vakantievierende boten zijn beland in plaats van vertrekkende/wereldreizende zeilers. Sommigen zijn blij dat ze 4 weken vakantie hebben en als ze dan van ons horen dat we meer dan 2 jaar zijn weggeweest, dan komen er jaloerse, enthousiaste gezichten tevoorschijn. Echt leuk om dit te zien en om je verhaal te delen. Ook houden we nu elke dag het weer in de gaten en er komt een behoorlijke depressie over het kanaal, Kanaaleilanden - AlderneyKanaaleilanden - Alderneyook over de Kanaaleilanden. Dit willen we hier niet over ons heen hebben en besluiten om naar Cherbourg, Frankrijk, te gaan. Kunnen we toch nog de Franse vlag hijsen en een lekker Frans baguette scoren. Elk nadeel heeft z’n voordeel zeg maar. Cherbourg is een grote marina, die je altijd kunt aanlopen. Uiteindelijk hebben we 3 dagen hier gelegen en het is zover: we zetten koers richting Nederland, Zeeland. Dit voelt wel een beetje gek. Meer dan 2 jaar geleden zijn we vertrokken uit Nederland via Zeeland, de Roompotsluis. Hoe leuk is het om dan nu weer via dit punt Nederland binnen te komen? Een meet&greet in Zierikzee is geregeld met Alexander Jonkers van Jonkers Yachts, waar we destijds de Maximo hebben gekocht en met Twan Hanse Kanaaleilanden - AlderneyKanaaleilanden - Alderneyvan Hansesails waar we onze zeilen vandaan hebben. Heel bijzonder om na meer dan 2 jaar elkaar weer te ontmoeten. De Carieb voelt ineens best ver weg. De volgende dag krijgen we een verrassingsbezoekje van Huub en Stella, wat leuk! Ja, we zijn nu echt bijna thuis. Het plan was om op zondag 11 augustus in Harlingen aan te komen maar in verband met het voorspelde slechte weer hebben we besloten om dit te vervroegen en direct naar onze thuishaven in Makkum te varen. Na 2 nachten gaan we verder naar Stellendam om daar via IJmuiden, Amsterdam naar het Markermeer te gaan. Voor de sluis van IJmuiden moeten we even wachten, maar uiteindelijk gaat het best snel. Als we uit de sluis komen, varen we het Noordzeekanaal op. Alle stootwillen Aankomst MakkumAankomst Makkumen lijnen opruimen en opeens horen we: “Eric!”. We kijken om ons heen en zien dan ineens mijn zwager Erik en nichtje Lisa staan met de motor. Dit is heel bijzonder en zo leuk, gelukkig kunnen we nog aanmeren, mag eigenlijk niet, maar voor een snelle kop koffie natuurlijk wel. Ze zijn een paar dagen samen op de motor op pad en hadden ons ‘stiekem’ gevolgd. Wat een verrassing.

Na een laatste ankernachtje op het Markermeer worden de laatste mijlen afgelegd van onze lange reis naar Makkum. Op donderdag 8 augustus 2019, na 790 dagen, 14.582 nautische mijlen, 75 nachten op zee, meren we om 17:00 uur aan in onze thuishaven bij Tornado Sailing waar ons een warm welkom wacht met champagne.  Aankomst MakkumAankomst MakkumHeel erg bedankt allemaal!

 

We blijven nog een paar dagen op de boot en dan naar huis. Dat is even wennen, ook wordt de agenda beetje bij beetje weer gevuld, maar dit proberen we toch nog een beetje uit te stellen. Af en toe nog even naar de boot, ook om weer ‘schoon schip’ te maken en dan langzaam weer acclimatiseren en ‘back to normal life’.

 

 

ChampagneChampagne

Lees de rest van deze post »

Azoren (11 juni - 9 juli 2019)

Gepost 2019/09/05

"MERDE, MERDE!" We worden midden in de nacht opgeschrikt door geschreeuw vanuit een Franse boot. Een andere Franse boot die voor anker ligt, is aan het driften (anker losgeslagen) en aan de wandel gegaan. Bijna raken de 2 boten elkaar. Het waait hard. Uiteindelijk is het zonder schade goed gekomen.

Horta ankerplaats met op de achtergrond PicoHorta ankerplaats met op de achtergrond PicoDe ankerplaats op Horta is erg druk, de boten liggen dicht bij elkaar en de bodem is geen goede ankergrond. Er ligt veel troep op de bodem: o.a.  kabels, kettingen, autobanden. Het blijft dus opletten geblazen. Toen wij aankwamen, lagen wij eerst ook niet goed, dus ankerop. Ai!!. “Anker zit vast”, schreeuwt Eric vanaf de punt. Er zit niks anders op dan het water in te gaan. Het is ca. 7 meter diep en het water is koud, dus wel even een pak aan, brrrrr. De ankerketting ligt achter een oud stokanker; Eric kan hem er na een flinke duik achter weg halen. Gelukkig. Dit zien we ook regelmatig gebeuren bij andere boten. Na 13 dagen alleen op de oceaan, is het hier een gezellige boel. Bij het inklaren wordt al gezegd waar het beroemde zeilerscafé Peter Café Peter SportCafé Peter SportSport is. Dat is toevallig; we liggen er ongeveer recht voor. Hier komen de oceaanzeilers bij elkaar. Het is een gezellig café en de oceaanoversteek wordt hier uitbundig gevierd met de nodige alcohol. Na 2 dagen komt er, net na ons ontbijt, een andere bekende Nederlandse zeilboot, Amuse, aan. Via de marifoon worden we uitgenodigd om samen champagne te drinken. En zo zitten we ’s morgens om half 9 aan de bubbels samen met Amuse, Kairos en Full Circle. Een goed begin van de dag; de dag wordt gezamenlijk afgesloten bij Peter Sport. Echt gezellig om alle verhalen te horen.

 

Als je de oceaan bent overgestoken, is het hier een traditie om een muurschildering te maken op de kade. De kade staat er vol van en het is even zoeken geblazen om een plekje te vinden. Het is gelukt en ook Maximo staat er tussen. Dat hebben we toch maar geflikt.

Na 13 dagen oceaan merken we dat we wel zeebenen hebben als we naar de supermarkt lopen. Het laatste stukje is een beetje steil met het gevolg: spierpijn. De Azoren staan bekend om het wandelen dus we weten wat ons te doen staat de komende dagen.

Kade muurschilderingenKade muurschilderingen

Wat zegt het internet over de Azoren?

De Azoren is een Portugese eilandengroep en bestaat uit negen vulkanische eilanden Corvo, Flores, Faial, Pico, São Jorge, Graciosa, Terceira, São Miguel en Santa Maria. Het klimaat is zacht met overwegend lente- en zomerse temperaturen. Wel kan er geregeld een flinke bui vallen. Daarnaast biedt het vulkaanlandschap indrukwekkende uitzichten en kratermeren zoals Caldeira das Sete Cidades of Lagoa do Fogo. De eilanden zijn bergachtig met vele steile rotswanden. Op het eiland Pico vindt men de grootste berg van heel Portugal. Dit is de gelijknamige Pico met een Hike HortaHike Hortahoogte van 2351 meter. In het water rondom de Azoren kan men duiken en walvissen en/of dolfijnen spotten.

De Azoren hebben door de strategische ligging altijd een belangrijke plek gehad in de handel tussen verschillende continenten, doordat goederen op de eilanden konden worden opgeslagen en zo vanuit daar verhandeld worden. Dankzij deze intercontinentale handel zijn er invloeden vanuit de hele wereld terug te vinden op de Azoren.

Wij besluiten om naast Faial nog 2 eilanden te bezoeken: São Jorge en Terceira. Eerst CapelinhosCapelinhosgaan we Faial verder ontdekken. Naast de marina is een hike, die we gaan doen en samen met zeiljacht Zeester en K’dans gaan we gezellig een toertje doen over het eiland met een busje. In 1958 is de laatste uitbarsting geweest van de vulkaan Capelinhos op het westelijke deel van het eiland; dit is een bijzonder maanlandschap. In deze periode zijn veel inwoners verhuisd naar Amerika en Canada vanwege hun hulp. Deze invloeden zijn nog goed te merken op de eilanden. Er zijn veel Amerikanen en Canadezen die hier een 2e huis hebben. Ook heeft dit te maken met de strategische ligging. Er bevindt zich o.a. een Amerikaanse marinebasis op Terceira.

Sao Jorge - vuurtorenSao Jorge - vuurtorenNa 2 weken Horta, is het hoog tijd om verder te gaan. We kunnen in een dagtocht naar onze volgende bestemming São Jorge. Het weer ziet er rustig uit. We zijn benieuwd hoe het hier zeilen is tussen de eilanden. Op de Canarische eilanden heb je de zogenaamde “acceleratiezones”. Dit zijn zones waar de wind ineens kan shiften en van 0 naar 25 knopen kan gaan. Als ik daaraan terug denk, word ik niet heel erg blij. Gelukkig valt het hier mee. Wel een beetje hoor, ook wel wat golven, maar prima te doen. São Jorge is het rustigste eiland met een piepkleine marina. Voor de marina ankeren lijkt niet zo goed, dus we besluiten om 3 nachten de marina in te gaan. De marina ligt tegen een indrukwekkende, adembenemende rotswand. Als het donker is, Sao JorgeSao Jorgelaten de stormvogels zich horen. Het is één en al gekwetter, het lijken wel kremlins. We kunnen er wel door slapen, maar het is wel een oorverdovend lawaai, het lijkt wel alsof je in een tekenfilm zit. Op dit eiland is geen openbaar vervoer, dus we besluiten een auto te huren en crossen in 1 dag over het hele eiland. Wat mooi! Ook bezoeken we nog de meest noordelijke koffieplantage van de wereld. Je stelt je er veel van voor, maar het is echt heel klein. De rit er naar toe is mooier dan de plantage zelf. Van de havenmeester horen we al dat er op Terceira in Angra do Heroismo een festival is, dat komend weekend eindigt. We besluiten om er vrijdag heen te gaan en pikken nog net even de laatste dagen mee met muziek, optochten, eten, borrelen, Terceira stierenvechtenTerceira stierenvechtenstierenvechten…

De langste overtocht naar de Azoren hebben we gehad, maar ook de volgende is nog behoorlijk, nl. 1250 mijlen (bijna 2.300 km), ca. 8 dagen. Je bent in Europa, maar toch nog ver weg van Nederland. We krijgen berichtjes: welkom terug, bijna thuis. Ehmmm, zo voelt het niet en ook de komende overtocht is spannend, ook qua weer met vele depressies vanuit het westen. Gelukkig is het nog niet zover en kunnen we nog even genieten van dit laatste eiland. Elke dag heb je het er ook met andere boten over: “Wanneer gaan jullie? Waarheen? Wordt het Spanje, Frankrijk, Engeland? De Voor de finale WK damesvoetbal met de Oranje leeuwinnenVoor de finale WK damesvoetbal met de Oranje leeuwinnenlaatste paar nachten hebben we flink liggen rollen op de ankerplek en besluiten om naar de volgende plek en tevens onze laatste stop op de Azoren te gaan: Praia da Vitoria. Ook is dit een handige plek voor ons vertrek richting Engeland. Het is een gezellige badplaats met een strand en promenade. Je kunt hier uitstekend provianderen voor de oversteek. Op zondag is de WK finale damesvoetbal. We zoeken een kroegje op samen met K’dans en Amuse en hebben een gezellige avond ondanks het verlies. Gelukkig zitten we binnen, want het waait en regent behoorlijk. Een front passeert ons. Gisteren en vandaag zijn een aantal boten vertrokken richting Engeland en nu maar hopen dat ze er niet teveel last van hebben. Van Zeester Praia da VitoriaPraia da Vitoriaontvangen we een berichtje dat ze veel regen en onweer hebben gehad, maar dat het goed met ze gaat. Gelukkig. Wij lagen met 40 knopen wind voor anker, veel wakker geweest. Op dinsdagochtend worden we wakker en zien dat er een zeilboot naast ons ligt die zondagmiddag is vertrokken. Wat is er aan de hand? Het blijkt dat ze zondagnacht blikseminslag hebben gehad. De mast leek wel een kerstboom tijdens de inslag, zoveel verlichting. Alle apparatuur is stuk, alleen de motor doet net nog. Onze planning is om vanmiddag weg te gaan, echter, zo’n verhaal is niet zo goed voor je mind en maakt mij onzeker. Van de andere kant, de kans is zo klein en het weer ziet er vanaf nu heel goed uit, dus hup, ankerop en we vertrekken op 9 juli om 18.45 uur. De koers is richting Falmouth, Engeland, maar uiteindelijk is het waar de wind ons brengt en dat kan ook Noord-Frankrijk of Noord-Spanje zijn. De dagelijkse posts zijn terug te lezen via deze link

Tot later!

Sao JorgeSao Jorge

Lees de rest van deze post »

Atlantische oversteek 2.0 (18 mei - 10 juni 2019)

Gepost 2019/08/18

De motor start weer en het is nu echt zover om te gaan vertrekken naar Bermuda. Vlag BermudaVlag Bermuda

Door de vertraging van 1,5 weken heb ik nog wel mijn online marketing cursus kunnen afronden. Dit heb ik opgepakt vanaf oktober en kon dit online doen. Lekker gevoel dat het klaar is en geeft ook inzichten voor mijn toekomst als ik weer thuis ben, maar dit wil ik voor nu nog even uitstellen.

Het is 18 mei en de trip zal ca. 5-6 dagen duren. De weersvoorspelling ziet er goed uit. Het belooft een redelijke rustige tocht te worden. De laatste paar dagen zijn er veel buien en onweer om ons heen en soms ook dichtbij. Dit is wel een nadeel van de Bahama’s; het weer is onstabiel en daarmee zijn de voorspellingen ook niet altijd betrouwbaar.

We zijn er helemaal klaar voor om te vertrekken, terug naar huis via Bermuda naar de Azoren. Het is er wel één met gemengde gevoelens. We laten nu de Caribean achter ons en komen de komende weken dichterbij huis. Op dit moment zijn we ook wel even klaar met de hitte, echter, we weten ook dat als de flipflops weer ingeruild worden voor gewone schoenen en de korte broek voor een lange broek dat dit wel even wennen zal zijn. Op het moment dat we bepaald hadden om via de Bahama’s naar Bermuda te gaan, wilde ik toch wel even weten hoe het eigenlijk zit met de beruchte Bermuda Driehoek. Dus Mr. Google geraadpleegd. Wow, in mijn beleving is het een kleine driehoek bij Bermuda. Echter, wat denk je? Hij is GROOT! De Bermuda Driehoek loopt tussen Bermuda, Miami en Puerto Rico. In deze driehoek zijn de afgelopen 100 jaar zeker 50 boten en 20 vliegtuigen verdwenen. Er is nooit meer iets van deze toestellen teruggevonden. Het is onduidelijk wat dit fenomeen veroorzaakt, maar wetenschappers wijten het aan de onvoorspelbare natuur. Terwijl ik dit lees, komt het besef dat we op dit moment midden in de driehoek zitten en ook de tocht vanaf hier naar Bermuda binnen deze driehoek is. Toch maar even bespreken met de captain hoe hij hierover denkt. Conclusie: als we het juiste weergat hebben, is er niks aan de hand. Oké, daar maar op vertrouwen dan, maar af en toe moet ik er wel aan denken.

De eerste dag van de tocht hebben we lekker een zonnetje en het is rustig weer. Wel staan er vervelende golven en Maximo klapt er af en toe op. Ook omdat we aan de wind zeilen. De 2e dag is super relaxed en dit geeft ons vertrouwen voor de rest van de trip. Ik heb een paar maaltijden voorbereid en gezien de weersvoorspelling kan ik onderweg koken, volgens Eric. De volgende dag is het echter anders. De wind neemt toe, komt uit een andere richting. Het wordt iets oncomfortabeler en we zien ineens op de weerkaarten een tropische cycloon richting Bermuda. Ja hoor, dit stond gisteren nergens op de kaarten, ook niet op 96 uurs voorspelling en nu dit?! Bevestigt maar weer hoe onvoorspelbaar het weer in de Bahama’s is. Zoals het nu lijkt, krijgen we er geen last van, maar je weet nooit hoe die depressies zich gaan ontwikkelen. De volgende dag heeft dit ding ook inmiddels een naam gekregen: Andrea. De eerste tropische storm van het orkaanseizoen. Ja hoor, hebben wij dit. Ik moet ook weer denken aan de stomme Driehoek en de onvoorspelbare natuur. We besluiten iets noordelijker te gaan, ook in verband met de wind en zodat we ver weg bij deze Andrea blijven. Inmiddels maken we meer mijlen hierdoor en zullen we ook de tocht niet in 5 dagen kunnen doen. Dit is een tegenvaller. Op de 4e dag word ik om vijf uur uit mijn slaap geroepen door Eric: “nu komen, er komt een bui, we moeten een rif in het zeil zetten.” Snel het zeilpak aan en naar buiten. Het waait nog niet, maar we zijn nog niet klaar of de bui barst los en de wind wordt aangedraaid tot minimaal 20 knopen. We hopen dat de wind weer wat zal zakken, echter, vanaf nu zal de wind aan blijven voor minimaal 36 uur. Het wordt uiterst oncomfortabel, golven kletsen over de Maximo en ook af en toe in de kuip. Al snel zijn we 2 verzopen katjes. Maximo beukt tegen de golven in en je hoopt dat alles heel blijft. Nog steeds varen we aan de wind. Ik word steeds stiller en zelfs een beetje misselijk. Het avondeten bestaat uit broodjes met pindakaas. Mijn eetlust is even verdwenen in de woeste golven van de zee. Wat heeft de zee toch veel verschillende gezichten. Tot ’s nachts 2 uur houden we samen de wacht in de kuip en dan ga ik de kooi in. Echter, in deze omstandigheden is slapen niet eenvoudig. Ik ril in mijn bed. Is dit van de kou of ook van de stress? Uiteindelijk val ik toch een beetje in slaap. Eric kijkt inmiddels scheel van de vermoeidheid en moet toch echt ook even slapen. Gelukkig lukt dit een beetje. Ik verlang ernaar dat de wind uitgaat Bermuda - St. George'sBermuda - St. George'sen er weer rust is op de Maximo. Nog even volhouden. Het ziet er naar uit dat in de loop van de middag de wind zal afnemen en het goede nieuws is: morgen komen we aan op Bermuda. Hier kijken we naar uit, ook omdat we een meet & greet hebben met 4 andere Nederlandse boten, nl. K’dans, Zeester, Luna Verde en Maaike Saadet. Zij bereiden zich ook voor op de oversteek naar de Azoren, behalve de laatste. Zij zetten koers richting het noorden, naar Halifax. Rond het middaguur komen we de baai binnen bij St. George’s, eerst inklaren en dan ankeren. Wat zijn we blij dat we er zijn en wat zijn we moe. Toch hebben we nog genoeg energie om Maximo van binnen te ontzilten, op te ruimen en af te sluiten met een happy hour om 17:00 uur in de kuip. Als de andere boten ons zien, komen ze ons  snel even begroeten. Zij weten hoe het werkt na zo’n lange tocht: snel de kooi in en bijslapen. Morgenavond gaan we met z’n allen bbq-en en hebben dan genoeg tijd om gezellig bij te kletsen. Wat wel nog even ter sprake komt, is dat er mogelijk een goed weergat is op dinsdag. Het is vandaag vrijdag. Dat betekent weinig tijd om Bermuda te ontdekken en we kunnen alweer de “voorbereidingsmodus” aanzetten.

Bermuda is een overzees gebiedsdeel van het Verenigd Koninkrijk. Dit is goed te zien in het dorpje St. George’s. Het doet heel Engels aan. Het heeft een tropisch klimaat. De dollar is de munteenheid. Ook hebben ze een eigen Bermuda dollar. Deze en de US dollar worden beide gebruikt. Opvallend is dat het prijsniveau erg hoog ligt. Het prijsverschil met Nederland is gemiddeld + 103%. Verdere nice to knows: Bermuda heeft een van de hoogste inkomens per persoon ter wereld heeft ($69.900 p/jaar), cricket is de belangrijkste sport, de bermudashort is vernoemd naar Bermuda…..

De bbq op zaterdagavond is erg gezellig en wordt afgesloten met eenaprès-bbq borrel op de Maaike Saadet. Het lijkt er toch echt op dat we dinsdag door zullen gaan naar de Azoren. Dus nog 2 dagen bijtanken, voorbereiden en weer door! Helaas hebben we dus verder geen tijd om Bermuda te bekijken, maar een goed weergat naar de Azoren is nu belangrijker en wat leuk is: we vertrekken met z’n 4-en op dinsdagmiddag 28 mei. Min. 1800 mijl voor de boeg, het weer ziet er goed en rustig uit. Gelukkig de wind in de rug en niet zoals naar Bermuda er tegen in. De verwachting is dat we er 14 dagen over gaan doen. Maximo beweegt zich heerlijk rustig in het water, wat relaxed en rustig. Al snel zien we de andere boten niet meer. Wel hebben we nog langere tijd contact met Luna Verde via de marifoon. Na dag 2 is deze ook buiten het marifoonbereik en zijn we alleen op de blauwe oceaan. Elke dag delen we een update met elkaar over o.a. de positie en de koers via mailtjes met de Iridium Go.

Dolfijnen!Dolfijnen!Na de eerste week komen we dichtbij de K’dans. Zij hebben vanaf het begin een meer noordelijke koers gevaren en omdat wij nu ook meer naar het noorden varen (in verband met het hoge druk gebied waar we anders in varen = geen wind) komen we op zo’n grote oceaan weer zo dicht bij elkaar. Via de marifoon kunnen we weer contact hebben; dit is fijn en gezellig. Wat ons opvalt, is dat dit een drukke scheepvaartroute is met veel tankschepen. Dit in tegenstelling tot de route van de Canarische eilanden naar Barbados. Hier kwamen we gedurende de tocht van 18 dagen maar een paar keer een boot tegen, maar hier elke dag. Dit is ook wel een geruststellende gedachte. Mocht je hulp nodig hebben, dan is dit wel meer binnen GenakerGenakerbereik. De hele week hebben we mooi weer; warm, soms te weinig wind. ’s Nachts wordt het wel frisser en ook vochtig. Dus met de zeilpakken aan doen we de wacht en op dag 8 zelfs weer voor het eerst in de slaapzak geslapen. Hoe lang duurt het nog is een vraag die me vaak bezig houdt, in tegenstelling tot Eric. Ik ben echt de nachtjes aan het aftellen als een klein kind. We komen steeds een beetje dichterbij de Azoren met het Azoren hoog (hoge druk gebied). Dit betekent weinig wind met windstiltes. Het is een hele puzzel hoe hiermee om te gaan, welke koers en hoe gaan we dit ronden? Ook verandert het hoge druk bijna elke dag van plek, dus tja……wat is de beste koers? De wind is minimaal en Eric geeft aan dat dit ideaal weer is voor de Portugese OorlogsschipPortugese Oorlogsschipgenaker, zodat we nog wel snelheid houden en dat willen we toch? Zo snel mogelijk op de Azoren aankomen. Ik heb een haat-liefde verhouding met de genaker. Het is zo’n groot zeil en ik vind het maar een gevaarlijk ding. Het komt ook door eigen ervaring.  Vaak hebben we hem gebruikt met juist te weinig wind met het gevolg dat het zeil steeds inelkaar zakt en je continue ermee bezig bent. Ook komt het door verhalen van andere boten: verrast worden door veel wind met gevolg dat de boel kapot scheurt en het kan zelfs je boot plat trekken. Vooral ’s nachts ben ik er geen fan van. Toch gaan we dat apparaat hijsen en al snel gaan we min 2 knopen sneller en hij staat als een huis, perfect. Ook ziet het weer voor de nacht er stabiel uit en besluiten om hem te laten staan. Wel met de afspraak: mocht de wind gaan toenemen dat we elkaar wakker maken om de genaker naar beneden te halen. Dit is 2 keer gebeurd. ’s Nachts de genaker eraf. Gelukkig ging dit allemaal goed, maar ’s nachts in het donker dit soort handelingen vind ik nooit zo prettig.

Ondertussen is het leven aan boord relaxed. Ik heb al lekker veel boeken gelezen. Daarnaast heb je natuurlijk ook veel tijd om een beetje te mijmeren in de golven van de oceaan over het verleden, heden en de toekomst. Als ik terugkijk op de Caribbean is er in ieder geval één grote overeenkomst tussen alle eilanden die we bezocht hebben, nl. een verleden met slavernij. Tussen Cayman Brac en Cuba heb ik een boek gelezen, die al lang op mijn verlanglijstje stond: “Hoe duur is de suiker?” van Cynthia Mcleod. Het gaat over de slavernij op de suikerplantages in Suriname. Het besef dat we nu leven en niet in die slavernij periode stemt mij heel gelukkig.

Het is bijzonder om zo midden op de oceaan offline van alles te zijn. Het enige wat we hebben is naast de marifoon de satelliettelefoon om weerkaarten binnen te halen en het thuisfront op de hoogte te houden van het reilen en zeilen op de Maximo. Ook kunnen we hiermee de GPS tracking activeren en dagelijkse post uploaden. Voor een Land in zicht: Azoren!Land in zicht: Azoren!meer gedetailleerde beschrijving van deze tocht, klik dan hier voor de dagelijkse berichtjes die we hebben gepost.  

Op 10 juni zien we aan de horizon de Azoren in de zee. Dit is een Portugese eilandengroep van 9 vulkanische eilanden. We komen aan op maandag 10 juni, na precies 13 dagen, 1.964 zeemijlen (3.637 km) en een super mooie tocht met prachtig weer, heel veel zeeleven (dolfijnen, walvissen en Portugese oorlogsschepen (kwallen). We gaan vieren dat we ook deze oversteek weer samen goed hebben volbracht. Zoals dat hoort (traditie onder zeilers) doen we dat in Café Peter Sport In Horta.  Cheers. 

Café Peter SportCafé Peter Sport

Lees de rest van deze post »

Het is zover: vertrek naar Bermuda!

Gepost 2019/05/18

Yes, de motor is gefixed en we kunnen eindelijk vertrekken naar Bermuda. Nog één nachtje op de Bahama's en morgenvroeg (zaterdag 18 mei) vertrekken we naar Bermuda. We verwachten donderdag 23 mei aan te komen. Via deze link zijn we te volgen met dagelijkse posts. Wel even inzoomen: de rode stip is onze gps en de witte lijn is onze track.

Tot later!

Laatste sunset Abaco, Bahama'sLaatste sunset Abaco, Bahama's

Lees de rest van deze post »

Laatste tocht in Bahama's voor Atlantische Oversteek

Gepost 2019/05/10

BAM! Op de dag van vertrek uit George Town, Great Exuma, worden we om 5 uur door een klap onweer wakker. Het is best dichtbij. Volgens de weerkaarten zou het in de loop van de ochtend opklaren. Echter, als we om ons heen kijken, lijkt het daar nog niet op. Het is erg grijs en ook blijft het regenen. Eerst maar rustig ontbijten en kijken hoe het weer zich ontwikkelt. De weerkaarten worden nog een keer bestudeerd. Wat is wijsheid? Als we niet weggaan, liggen we hier nog een week. De voorspelling voor de komende week is slecht met veel wind en (onweers)buien. We zijn echt wel klaar met deze plek en willen graag naar onze volgende bestemming. De laatste plek voor de oversteek, nl. Marsh Harbour, Abaco. Volgens Eric kunnen we, als we achter deze buien aangaan, precies voor het volgende slechte weer aankomen in Marsh Harbour. Een tocht van zo’n 200 mijl. We moeten dan wel snel varen, maar gezien de windvoorspelling moet dat voor Maximo geen probleem zijn. Het klaart wat op dus: Let’s go! Om 11.00 uur halen we het anker op en zetten koers richting Marsh Harbour. We moeten eerst nog een paar mijl heel voorzichtig varen. Het is laag water en er zitten een paar hele ondiepe plekken in het traject waar we maar net over heen kunnen. Om even na 12 uur hijsen we de zeilen en zetten koers naar het noordoosten. De voorspelde opklaringen zien we nog niet en zelfs de zeiljassen moeten aan tegen de regen;  het is best wel fris. Verwachting is dat de tocht ca. 30 uur zal duren. Gezien het weer is dit best een goede generale repetitie voor de grote Atlantische Oversteek. We zeilen met gereefd grootzeil (2 riffen). De radar kan weer getest worden met de buien; dit werkt uitstekend. De wind trekt RadarRadaraan en op de radar kun je prachtig zien hoe de bui op ons af komt (of liever) achter ons langs gaat. Je weet nooit hoeveel wind erin zit. We besluiten om de genua (voorzeil)  in te rollen en het kleinere voorzeil, de kotterfok, uit te rollen. Iets klopt er niet. oei, de reeflijn is om de trommel gelopen en dit gaat problemen geven als je de kotterfok wilt inrollen. Dus, Eric gaat naar voren. Best spannend. Hoge golven, harde wind, overkomend water en Eric op het voordek aan het werk. Blij als we weer samen in de kuip zitten en wachten totdat de bui over is. Zo gaat het een paar keer vandaag. Tegen 5 uur komt er een klein zonnetje door en vieren we happy hour met een “Ginger Beer”, 0% alcohol. Dit is een regel op de Maximo: tijdens het zeilen geen alcohol en we houden hier ons ook keurig aan. Tijdens het happy hour zitten we te kletsen over o.a. hoeveel mijl is het nog naar huis? Ipad erbij en rekenen maar. Totaal: ca. 5000 mijl nog voor de boeg. Dat zijn nog heel veel nachten op zee (totaal 5 weken) en dit vind ik niet direct heel aantrekkelijk. Hoewel, we de laatste tijd best veel nachttochten hebben gedaan - ook door de ervaring -  gaat mij dat veel makkelijker af. Gelukkig maar. Planning is dat we in augustus weer in Nederland zijn. We kijken elkaar aan en zeggen op hetzelfde moment: “Het gaat nu wel heel erg snel”. Nog even en we verlaten de Bahama’s. Dat zal wel met gemengde gevoelens zijn. Op dat moment wordt echt de terugreis ingezet.

Wat eten we vandaag? Het dagmenu is kip-curry.  Deze heb ik gisteren al voorbereid, dus even opwarmen en klaar.  Om 21 uur gaat de nachtwacht in; ik mag van de captain als eerste ter kooi. Er is geen maan, maar het is wel helder met heel veel sterren.  Nu maar hopen, dat er vannacht geen buien komen en dat we een rustige nacht hebben. Normaal gesproken zou ik Eric om 24:00 uur aflossen, maar Eric laat me liggen. We zijn bijna bij een wat nauwere doorgang tussen twee eilanden (Little San Salvador) waar een drempel ligt. De oceaanbodem komt hier zeer snel omhoog van een paar kilometer diepte naar 25 meter en Eric weet niet hoe onrustig de zee daardoor zal zijn. Door de snelle dieptewisseling kunnen vervelende hoge golven ontstaan, maar we varen in de luwte van het eiland en er staan amper golven. Op de drempel vernemen we wel dat er beduidend meer deining staat, maar dat is ook alles. Na deze passage duikt Eric om een uur of 1 in zijn kooi. Eric heeft meestal moeite met slapen, maar deze keer lukt het hem wel gelukkig. Na 4 uur mag ik nog een keer slapen. “Marleen”, hoor ik Eric roepen om half 7. Er komt een bui aan; voorzeil inrollen en kotterfok uitrollen. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig net op tijd, er zit behoorlijk wat wind in (> 30 knopen). Even later is het tijd voor koffie en ontbijt. Onder helling en op een bewegende boot koffie zetten met een koffiefilter op een kan is niet zo mijn ding, dus Eric gaat koffie zetten. “Nee, f*ck, sh*t, en nog meer” komt er uit de kombuis. Wat denk je? Alles is omgevallen en koffie (droog)  zit echt overal: onder het fornuis, zelfs in de koelkast. Thuis pak je de stofzuiger erbij, echter hier op de boot zit deze ergens verstopt. Tevens heeft deze niet zoveel zuigkracht als je stofzuiger thuis, dus uiteindelijk alles met een doekje opgeruimd. Zo blijf je lekker bezig. Vandaag belooft een mooie zeildag te zijn: de zon schijnt en met 15-20 knopen wind zeilen we heerlijk. Meestal staat er meer wind dan voorspeld. Op deze tocht is het omgekeerd en hebben we een prachtige tocht. Op de weerkaarten zien we wel dat we moeten opschieten voor het volgende front. Als het goed is, zijn we net op tijd binnen.Art in Marsh HarbourArt in Marsh Harbour

Ze zeggen weleens het venijn zit in de staart….. We zien heel veel bloemkoolwolken, het wordt steeds donkerder. We hopen dat deze bui achter ons langs gaat. De windmeter loopt op. Oeps 25, 30, 35 knopen. Gelukkig hebben we genoeg ruimte om de boot voor de wind te draaien. De bui is snel voorbij. Zeilen strijken en op naar de ankerplek. We komen de ankerbaai binnen en zien zeiljacht K’dans met Gerard en Karina liggen; een paar weken geleden hebben we hun ontmoet en een gezellig avondje gehad. Wat leuk om hun weer te zien! We varen even langs en Karina roept “We hebben een grote pan kippensoep en Gerard Customs and ImmigrationCustoms and Immigrationhaalt jullie straks op”. Wat gezellig. Even wat opruimen, douchen en fris en fruitig stappen we de dinghy in bij Gerard. Naast de heerlijke kippensoep wordt het weerzien ook gevierd met rumpunch & pina colada. Wat een warm welkom! Een nachttocht hakt er wel in en Eric begint behoorlijk te gapen tegen 23 uur, dus Gerard start de dinghy om ons naar huis te brengen. Ik ga als 2e aan boord bij Gerard, dit gaat niet helemaal goed. Ik hou me vast aan hun boot en de dinghy gaat van de boot af. PLONS, ik val in het water. Oh nee, wat dom! Ik heb al veel incidentjes gehoord met dinghy’s en ik moet ook toegeven dat ik niet altijd even handig ben, maar dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. We lachten er maar om en gelukkig hebben we op de Maximo nog een warme douche. Moe, maar voldaan gaan we de nacht in.

Wachten totdat de was klaar is.....Wachten totdat de was klaar is.....De volgende dag worden als eerste de weerkaarten bestudeerd. De grote hamvraag is: wanneer kunnen we vertrekken naar Bermuda? Het is een tocht van 5-6 dagen (ca. 800 mijl). Het weer is onbestendig en het is lastig te plannen. We besluiten om ons z.s.m. voor te bereiden en de to-do-list af te werken. In de marina, waar we vlakbij liggen, zijn wasmachines. Dit komt goed uit, want we hebben alweer 2 grote waszakken verzameld. 1 was kost 5 dollar,  de droger kost ook 5 dollar. In vergelijking met de rest van de Bahama’s, is dit heel goedkoop. ’s Avonds nog even een meet&greet met Gerard en Karina. Zij gaan ook naar Bermuda, dus het eerste onderwerp van gesprek is: “Wat zeggen de weerkaarten”? Jerrycans diesel halenJerrycans diesel halenVoorlopig kunnen we nog niet vertrekken en nemen nog maar een borrel.

Marsh Harbour is een leuk dorpje met een marina waar je allerlei faciliteiten hebt: supermarkt, bakker, slijterij, tankstation, banken, bootmaterialen, etc.  Alles is goed geregeld hier, dus een perfecte plek voor onze voorbereiding naar Bermuda. Woensdag 8 mei wordt onze vertrekdag en na de laatste proviandering halen we anker op en gaan we naar een volgende ankerbaai waar je vlakbij de uitgang ligt om de Atlantische Oceaan op te gaan. De laatste dag voor vertrek op dinsdag 7 mei komen we erachter dat de motor het niet start. Oh Opbergen in de garage ;-)Opbergen in de garage ;-)nee! Alles is klaar om de oversteek naar Bermuda te maken en nu dit. Zeiljacht K’dans komt ons helpen, echter, de motor krijgen we niet aan de praat. Ondertussen is het weer ook iets verandert en gaat zeiljacht K’dans vrijdag 10 mei vertrekken, dus we hebben nog 2 dagen. Uiteindelijk worden we gesleept door Gerard & Karina terug naar de ankerplek voor de marina van Marsh Harbour. Lang leve Facebook: via een oproep op de Bahama’s Cruisers Groep komen we erachter dat we naar Conch Inn Marina moeten gaan. Hier wordt alles geregeld voor de charterboten van Moorings en Sunsail. Zodra we liggen, stappen we in de Maxitaxi en varen naar de marina om te vragen voor hulp. Al snel hebben we contact met Laatste provianderingLaatste provianderingLaurenzo, de monteur die ons kan helpen. Uiteindelijke diagnose: startmotor defect en MDI kastje (electronica). Het is nu wachten op de materialen, dit ligt hier niet op voorraad en moet uit Nassau of Florida komen. “Wacht-modus” is niet echt ons ding, maar ja, het is niet anders en we zijn allang blij dat we hier liggen waar we hulp kunnen krijgen. Op de meeste plekken in de Bahama’s is dit namelijk niet het geval. Vanmorgen hebben we zeiljacht K’dans uitgezwaaid en wij liggen nu te wachten op het verlossende woord of onze startmotor gerepareerd kan worden of dat er een nieuwe besteld moet worden. Wij hopen snel te kunnen volgen naar Bermuda.

Wordt vervolgd…….

Lees de rest van deze post »

Bahama's: eilandhoppen en onverwacht bezoek

Gepost 2019/05/05


Piep, piep….. Er komt een whatsapp binnen van Huub en Stella. Ze willen graag langskomen op de Bahama’s en voordat we het weten krijgen we een bevestiging dat ze tickets hebben geboekt naar George Town, Great Exuma. Wat gaaf! We liggen nog op het eerste eiland Great Inagua en maken een planning om naar het noorden te gaan, zodat we op tijd daar zijn. Hopelijk hebben we nog extra tijd om Great Exuma met zijn Cays  (prachtige baaitjes en eilanden) verder te verkennen.

De laatste proviand wordt ingeslagen bij de supermarkt. De postboot is nl. net langs geweest met verse voorraad. Alle eilanden worden hier bevoorraad met de postboot, dus dat betekent ook dat als deze geweest is, de eerste paar dagen flink boodschappen worden gedaan. Een heerlijke verse bloemkool kijkt me aan. Dat is lang geleden een bloemkool. Even Wekelijkse postbootWekelijkse postbootde prijslijst checken: 10 dollar! Laat maar zitten. De rest van de boodschappen wordt gedaan en het eilandhoppen kan beginnen. De laatste dag in de baai komt er een grote dinghy aan met een grote Amerikaan. “Hey man, how are you and what is your plan?” Hij vertelt dat hij uit Texas komt en het lijkt wel een cowboy. Hij is hier met zijn gezin, heeft een joekel van een catamaran en 4 kinderen. Hij is al de wereld rond geweest en zegt dat de Bahama’s het meest mooie is wat hij gezien heeft: “amazing”  mooi, helder blauw water en bijzonder mooie riffen met veel zeeleven. Dat klinkt goed.

SailfishSailfishWe vertrekken op 20 maart naar Castle Island. De wind laat het een beetje afweten, dus Maximo gaat niet zo snel. Wel ideaal weer om te vissen, dus Eric gooit zijn hengel uit. Binnen een uur beet: een sailfish. Dit is zo’n mooie en grote vis, dat Eric besluit om deze terug te zetten. Later op de dag zet Eric opnieuw de hengel uit en even later weer beet! Wauw, een hele mooie Mahi Mahi. Hier kunnen we wel 4 keer heerlijk van smullen. Inmiddels weten we ook dat we niet in het licht zullen aankomen op Castle Island en dat is een tegenvaller. Op de Bahama’s heb je veel ondiepe plekken en je wordt ook gewaarschuwd door andere boten. Een veel gestelde vraag is: “What is your draft?” (= hoe diep steek je). Wij steken 2.30 meter Mahi MahiMahi Mahien dat is best diep, dus oppassen. Helemaal in het donker een ankerplek aanlopen. De kaarten kloppen vaak niet, dus “eyeballing navigeren”. Soms gaat 1 van beide op de punt staan om te kijken of er geen ondiepte of “coral head” is, af en toe erg spannend. Om 22.30 uur droppen we het anker achter een klein eiland in de middle of nowhere om deze vervolgens de volgende dag om 8.30 uur weer op te halen. Het was redelijk rustig met een beetje swell (golven).

Op naar het noorden van Crook Island waar we denken een mooie ankerplek aan te treffen. Rum CayRum CayNa een heerlijke zeiltocht komen we aan bij de laatste plek van het eiland rond 17.00 uur. Wat denk je? Het waait behoorlijk, er staat een aanzienlijke swell en je ligt hier nu niet beschut, dus we komen samen tot de conclusie dat dit geen geschikte plek is. Flexibiliteit en besluitvaardigheid komen om de hoek kijken: doorgaan naar het volgende eiland is de beste optie. Echter, dat is niet naast de deur en betekent een nachtje doorvaren. Zucht, ik had bedacht dat we in de Bahama’s geen nachttochten hoefden te doen, dus toch. En weer door. Het volgende eiland is Rum Cay. Tegen de weersvoorspelling in, staat er toch genoeg wind en we gaan sneller dan verwacht. Ook hier komen we in het donker aan, om 3 uur. En opnieuw navigeren we heel voorzichtig naar de ankerplaats. Als we wakker worden, zijn we nieuwsgierig hoe het er hier uitziet. Er liggen maar een paar boten en het water is prachtig helder en onvoorstelbaar mooi blauw.

Inmiddels heb ik het verhaal van de cowboy uit Texas gechecked en inderdaad wat een zeeleven hier met vele soorten haaien,  grote barracudas en nog veel meer.  Ik merk dat ik niet zo snel het water in ga. Eerst maar even goed checken. Maxitaxi te water, vervolgens de wal op om het eiland te verkennen. Menig eiland in de Bahama’s heeft orkaanschade. Zo ookNurse SharksNurse Sharks Rum Cay, door een orkaan in 2015. Een groot deel van de marina is verwoest en de ingang is door ingewaaid zand bijna dicht geslipt. Het trieste is dat dit nog steeds te zien is en aan de wederopbouw wordt niks gedaan. Vervolgens weinig boten die hier nog komen, dus ook weinig inkomsten. Er zijn ca. 100 inwoners en de bevolking is uiterst aardig. De plaatselijke economie hebben we nog een beetje geholpen door wat proviand in te slaan. Na 3 nachten besluiten we om via een overnachting in een baaitje in het uiterste noordelijkste puntje van Long Island door te gaan naar George Town, Great Exuma. Het belooft een mooi zeildagje te worden. Op het einde worden we nog getrakteerd op een dikke bui met veel wind. Even later Warderick WellsWarderick Wellsschijnt de zon weer als we het anker laten zakken. De volgende dag op naar George Town, Great Exuma. Tot hier komen we weinig boten tegen, maar in George Town ligt de baai weer mooi vol met vooral Amerikanen en Canadezen. Geen Nederlanders gespot, hier en daar een verdwaalde Duitser of een Zweed. We liggen bij Stocking Island, ca. 1 mijl vanaf George Town. Het kan hier ook behoorlijk waaien en meestal als we teruggaan met de Maxitaxi van het dorpje worden we zeiknat door tegenwind en golven. Lekker hoor met boodschappen en de schone was, grrrr. Over boodschappen gesproken: de Bahama’s zijn echt duur. Tipje voor medezeilers: ga eerst naar Florida om flink boodschappen te doen. Daarentegen was de was Staniel CayStaniel Cayweer goedkoop. 1 was kost 7 dollar en voor 3 dollar extra wordt het voor je gedaan. Beslissing snel gemaakt. Hoewel Eric zei: “3 dollar kun je snel verdienen door het zelf te doen.” Haha, echt niet, dan maar een wijntje minder. Het is 30 maart en over 2 weken komen Huub en Stella, dus genoeg tijd om de Exuma’s verder te verkennen. Het is adembenemend mooi. (check voor alle foto’s ook via deze link het reisalbum).

Op de eerste zeildag worden we opgeroepen via de marifoon door een boot met Canadese vlag, die vlakbij zeilt; “Sailing vessel with the Dutch flag, this is…… ) Al snel schakelt hij over Eén van de vele super jachtenEén van de vele super jachtenin het Nederlands. Hij vindt het zo leuk om een Nederlandse boot te zien, “die zie ik hier bijna nooit” zegt hij. Hij woont al 25 jaar in Amerika en is getrouwd met een Canadese vrouw. Graag wil hij even Nederlands babbelen. Na wat heen en weer gekletst nemen we afscheid en wie weet komen we elkaar nog tegen.

We hoppen verder via Rudder Cut Cay, Farmers Cay naar Staniel Cay. Het is een zeer smalle passage met zeer sterke stroming om naar de ankerplek te komen. Ik sta op de punt om te kijken naar ondiepte. “Wacht”, schreeuw ik naar Eric, het is hier hartstikke ondiep. Eric roept Staniel Cay - Pig BeachStaniel Cay - Pig Beachterug dat er 4,5 meter onder de boot staat. Pff gelukkig! Zo helder is het dus. Hier blijven we een paar dagen om de beroemde Thunderball Grutto van de James Bond film te bezoeken en hiernaast is Big Major Spot, een eiland met strand en zwemmende varkens. Erg grappig. De grot is een prachtige snorkelplek met mooie vissen en lichtinval. Vervolgens zien we de eerste nurse shark onder onze Maxitaxi. Ze zeggen dat ze niet gevaarlijk zijn, maar toch blijf ik voorzichtig. In de marina worden ze gevoerd (door de lokale vissers bij het schoonmaken van de gevangen vis) en kan je, op eigen risico, met ze in het water. Wel blijven opletten natuurlijk. Ook zien we hier (weer) veel schildpadden en prachtige grote Spotted Eagle Rays.

Stocking IslandStocking IslandVoordat we weer terughoppen richting George Town gaan we naar Exuma Marine Park -  Warderick wells. Wauw, wat paradijselijk mooi is het hier. Als je de hike doet naar BooHoo Hill, het hoogste punt, heb je een prachtig uitzicht. “De Noordzee en het IJsselmeer zullen wel tegenvallen straks”: zeggen we lachend tegen elkaar. Wat ons opvalt, is dat je in de Bahama’s veel privé-eilanden hebt en  je er heel veel super jachten tegenkomt (motorjachten) met veel toys, zoals waterglijbanen, vliegtuigen, dinghy’s met 2, 3 of zelfs 4 motoren van 300 pk, jetski’s, vaak hebben ze ook meerdere dinghy’s, Wat geen dinghy’s zijn maar Tenders. Vaak kosten die al meerdere tonnen. Als we internet hebben, dan zoeken we Stocking IslandStocking Islandeen paar boten op en meerdere keren komen we erachter dat ze dan gebouwd zijn in Nederland. Dit maakt ons ook wel een beetje trots. De boten kosten meer dan 100 miljoen, soms 200 of meer. Op afstand lijken het soms net cruiseboten en ’s avonds hebben ze de meest fantastische verlichting. Je moet er maar van houden…

De Bahama’s zijn verrassend rustig. Heel vaak lig je alleen voor anker of met maar een paar boten. Je kunt de rust opzoeken, of als je meer leven wilt, ga je naar één van de wat grotere plaatsen. Het is super relaxed, maar ik zie er ook naar uit om weer terug naar George Town Stocking Island Chat 'N' ChillStocking Island Chat 'N' Chillte gaan, waar weer wat meer leven is en waar we gezellig samen met Huub en Stella zijn.

Het is zover, 16 april landen ze en komen ze aan in een hotel. We hebben hun in Portugal leren kennen, 1,5 jaar geleden tijdens onze reis. Zij waren toen bezig hun prachtige boot terug te varen van Nederland naar hun vaste ligplaats in Italië.  Het is zo leuk dat we hun nu hier weer ontmoeten op de Bahama’s, heel bijzonder en wat een verrassing. Het belooft een mooie week te worden. De eerste dag spreken we af op de Maximo. We worden verrast met Hollandse lekkernijen: hagelslag en drop, mmmmm. De week bestaat uit o.a. chillen op de George Town - RegattaGeorge Town - RegattaMaximo, wandeling op het strand bij Stocking Island, beachclub, lekker eten, borrelen, zwemmen, veel kletsen en we maken een rit naar het uiterste noorden van Great Exuma. Een hele mooie plek waar we lekker lunchen en genieten van de prachtige omgeving. Ook een zeiltrip stond op de planning, maar helaas zitten de weergoden een beetje tegen en lukt dit niet. Op de laatste dagen vindt de Family Regatta plaats met lokale, houten zeilboten. Een regatta tussen de verschillende eilanden. Het bruist in het dorp met live music, overal standjes met eten en drinken. De lokale slijterij doet goede zaken. Voordat we het weten is de week voorbij en tijd om afscheid te nemen. Lieve Stella en Huub: dank voor de super Exuma PointExuma Pointgezellige week en tot later in Nederland/Italië.

 

PS: nog een paar interessante Bahama’s wist je dat…………

…… De Bahama’s uit zo'n 700 eilanden bestaat? Van deze eilanden zijn er slechts 40 bewoond door de lokale bevolking. Het grootste eiland is Andros met een oppervlakte van circa 6.000 km².

...... Bijna 85% van de bevolking van de Bahama’s oorspronkelijk uit Afrika komt? Twaalf procent van de bevolking zijn etnische Europeanen en de overgebleven drie procent zijn uit de overige landen ter wereld.

...... Het bekendste feest van de Bahama’s de Junkanoo is? Dit zijn carnavalsoptochten die in het hele land worden gehouden. Door middel van traditionele muziek en dans vieren ze de George Town - RegattaGeorge Town - Regattabevrijding van de slavernij. Junkanoo is dan ook onmisbaar in de cultuur van de Bahama’s.

...... Nassau de hoofdstad van de Bahama’s is? Deze stad is tegelijkertijd de grootste stad van de Bahama’s. Ook woont maar liefst 70% van alle inwoners van de Bahama’s in Nassau.

……. De Bahama’s een van de beste duikplekken is ter wereld?

......... Er bij de Bahama’s heel veel haaiensoorten leven?

……. De naam Bahama’s afgeleid is van het Spaans Baja Mar (ondiepe zee)

AfscheidAfscheid……. De Amerikaanse dollar de munteenheid is? Ze hebben ook een eigen dollar en deze heeft dezelfde waarde en wordt door elkaar heen gebruikt.

(Bron: reisgraag.nl, wikipedia)

Bye Bye Bye Bye

Lees de rest van deze post »

Cuba - Bahama's

Gepost 2019/04/06

Vlag Bahama'sVlag Bahama'sNa het uitklaren op 12 maart halen we het anker op om 15:45 uur. We worden uitgezwaaid door de Amuse. Heavymetal is al enige dagen eerder vertrokken richting het westen van Cuba.  De verwachting is dat we er ca. 24 uur over doen om van Santiago de Cuba naar het eerste eiland in de Bahama’s; Great Inagua, te zeilen. In het begin van de tocht, onder de kust van Cuba, hebben we waarschijnlijk weinig wind. Het valt mee en kunnen het eerste stuk zeilen. Daarna geen wind en motor aan. Later op de avond kunnen we weer een aantal uren zeilen, totdat de wind er echt helemaal mee ophoudt. We hopen voor de ochtend het oostelijke punt van Cuba, Punta Maisi, te ronden. Na een aantal uren de motor aan te hebben gehad, motorzeilen we tegen de wind in en arriveren bij het oostpunt. Later dan we hadden gehoopt. Gezien de harde wind en hoge golven besluit de captain om nog even een stukje door te zeilen.  Om de hoek ligt namelijk een drukke Shipping lane en door de windrichting is onze route niet bezeild; we zouden moeten opkruisen dwars door die Shipping lane. Niet echt verstandig. Ehh, een stukje wordt een stuk en we steken de Windward passage over tot bijna in Haïti.Track Cuba - Bahama'sTrack Cuba - Bahama's

Het is inmiddels ook duidelijk, dat we de tocht niet binnen 24 uur zullen halen. Door de harde tegenwind en flinke stroom tegen kost het ons heel wat extra mijlen en dus tijd. Wat baal ik hiervan, weer een nachttocht en ook nog 1 die voor beide niet leuk is. Hoge golven, harde wind en veel water over de boot door wind en stroom tegen. Nadat we overstag zijn gegaan bij Haïti wordt het beter, de golven meer van opzij en Maximo loopt nu weer ruim 8 knopen. We kunnen nu in één slag naar het einddoel en het gaat nu toch nog snel. Met als resultaat dat we na 36 uur om ’s nachts 3 uur als 2 zoute haringen aankomen op Great Inagua. Het heeft niet onze voorkeur om ’s nachts op een onbekende plek te ankeren, maar hier durven we het wel aan, op deze mooie zandbodem, die zelfs bij het maanlicht duidelijk is te zien in het heldere blauwe water. Eerst maar eens douchen, het ankerbiertje bewaren we tot morgen. De boot is heel erg vies van Cuba en alles is zout van de tocht - ook binnen -, dus we weten dat we ons de komende dagen niet hoeven te vervelen. Eerst lekker slapen en morgen weer een dag. Sweet dreams.

De volgende dag is het een verrassing om te zien waar we zijn terecht gekomen. Omdat we in het donker zijn aangekomen hebben we geen idee, maar we liggen prima en het ziet er prachtig uit. Vandaag staat eerst het inklaren op de agenda. Eric gaat alleen samen met onze Duitse buurman van de catamaran Viking. Het gaat allemaal heel soepel en tegen de tijd dat ik de boot van binnen heb schoongemaakt, is Eric weer terug. Wel 300 dollar armer; hiervoor mag je 3 maanden op de Bahama’s rond cruisen. Het eiland doet ons een beetje denken aan Cayman Brac; ook hier wordt je, als je langs de weg loopt, gevraagd of je een lift wilt hebben of dat je hulp nodig hebt. Het is hier wel wat rommeliger. Het water is hier ook net zo mooi blauw met veel zeeleven. De Bahama’s bestaat uit meer dan 500 eilanden, waarvan ca. 30 

tot 40 bewoond. Het is sinds 1973 onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk en voertaal is dus Engels. Dat vinden wij prettig (ons Spaans is niet zo geweldig...) De planning is dat we tot ongeveer eind april op de Bahama’s blijven. Tot dan gaan we genieten van deze droombestemming en eilandhoppen richting het noorden!

 

Lees de rest van deze post »

Cuba (2- 12 maart 2019)

Gepost 2019/03/29

Vlag CubaVlag CubaWe zijn nieuwsgierig hoe de tocht naar Cuba zal gaan. Wat kunnen we verwachten qua wind? De wind is hier veel minder stabiel, zowel in richting als in sterkte, met wat we gewend zijn. In ieder geval zullen we tegenwind hebben, maar hopelijk niet teveel. We hebben dus ook geen idee hoelang we over deze tocht gaan doen naar Cuba, Santiago (hemelsbreed ca. 250 nautische mijlen). In ieder geval heb ik 2 grote maaltijden bereid, dus dat is geregeld. De wind zal onder de kust van Cuba wegvallen; daar hebben we ons op voorbereid en dat het een lang stuk motoren wordt. Voor de rest hopen we toch echt dat de wind zolang mogelijk bij ons blijft. We vertrekken met een licht briesje, maar genoeg om aan de wind (wind schuin van voren) te kunnen zeilen. Na ruim 3 uur zeilen is om 18:00 uur de wind op en wordt de motor aan geslingerd, helaas. ’s Avonds om half 10 word ik in mijn kooi wakker van enige activiteiten buiten. Eric is met veel enthousiasme het zeil aan het hijsen: “Schatje, er is weer wind”! Eindelijk dat gebrom van de motor weer uit en alleen geluid van water, wind en zeilen om je heen. Ook de volgende dag blijft de wind aan en neemt zelfs toe tot 15 knopen; het besluit wordt genomen om voor donker een rif in het grootzeil te zetten. Gelukkig hebben we dat gedaan, veel comfortabeler gaat Maximo nu door het water. Op zee en/of de oceaan zetten we veel eerder een rif in het zeil. Door de hogere golven van opzij gaat de boot veel schuiner en dan zeilt het veel prettiger met iets minder zeil en Maximo vaart toch hard genoeg. We maken eerst een lange slag richting Jamaica en daarna gaan we overstag (hoek van 90 graden) richting Cuba.

Tegen de ochtend komen we onder de kust van Cuba en de wind is nu echt op. Zeilen strijken en motor aan voor de laatste 10 uur. Captain wordt hier niet vrolijk van: “Daar gaat onze dieselvoorraad, die we op Cayman Brac hebben gekocht”…….. Even later komt er een glimlach op Eric’s gezicht: dolfijnen! Het blijft bijzonder, dat ze zolang bij de punt van de boot blijven mee zwemmen. Prachtig en daar kun je geen genoeg van krijgen.

Rond 15:00 uur varen we het kanaal in richting Santiago (Marina). “Sailingvessel entering the channel to Marina Santiago do you copy?”.  Via de marifoon worden we al opgeroepen door de havenmeester. Big brother is watching you en dat is typerend voor Cuba. Je wordt flink in de gaten gehouden. De havenmeester en wat andere lui in uniform, staan al op de steiger om ons te helpen. “Bienvenido a Santiago de Cuba” zijn de eerste woorden van havenmeester Norbert en de inklaringsprocedure wordt ons verteld. Direct komen er 2 man aan boord voor het papierwerk. Na 5 minuten wordt al gevraagd: “Captain, do you have a fresh drink for me?" Haha, eigenlijk bedoelt hij BIER. Dus ik haal een heerlijk koud biertje uit de koelkast en maak deze man blij, althans dat denk ik. Het koude biertje verdwijnt direct in zijn tas, zo gaat dat hier dus. Na een paar minuten worden we vriendelijk verzocht om mee te gaan naar het kantoor van de immigratie. Je hebt ook een visa nodig voor Cuba. Dit kan je online regelen en laten opsturen. Dit kost dan 25 euro en wij moeten hier ter plekke 75 euro per persoon betalen, naast de 55 euro voor het inklaren. Daarnaast moet er nog een Cruising permit gekocht worden. Deze hoefden wij niet te hebben, omdat we alleen Santiago de Cuba bezoeken.  Hiermee heb je namelijk toestemming om door de Cubaanse wateren te varen. Daarnaast moet je ook nog ca. 10 euro per nacht betalen voor het ankeren. Daarvoor mag je dan weliswaar gebruik maken van de douchevoorzieningen (van 40 jaar oud…) Geen goedkoop land! De inklaring verloopt voorspoedig en op het einde moeten we ons nog even melden bij de havenmeester voor alle informatie en regels over de marina. Havenmeester Norbert is ons goed gezind en zegt dat we wel 1 nachtje aan de steiger mogen blijven, echter, we moeten dan voor morgenochtend 7 uur naar de ankerplaats gaan, omdat dan zijn collega komt. Daar maken we dankbaar gebruik van. Lekker de boot schoon spuiten en ontzilten. Even later als we bijna klaar zijn,  staat de bemanning van Heavymetal (Koen en Yvonne) en Amuse (Stijn en Yvette) op de steiger. Ik was nog even binnen en ga direct naar buiten. “Wat? Marleen ben jij terug?”. Dat is duidelijk een verrassing. Leuk om zo elkaar weer te ontmoeten en ook gezellig natuurlijk.

Ankerplek marinaAnkerplek marinaDe eerste indruk van deze plek is goed en voelt veilig. Alleen het blauwe water wat we gewend zijn, is hier niet en het nodigt niet uit om hier te zwemmen. Echter, we weten ook niet zo goed wat we kunnen verwachten van Cuba; ik ben wel erg nieuwsgierig.

Voor geld en boodschappen moet je naar Santiago en dit kun je op 3 manieren doen: ferry, bus en taxi. De eerste 2 duren ca. een half uur en de laatste 20 minuten. De ferry lijkt ons ideaal, echter, we hebben nog geen Cubaans geld. Havenmeester Norbert heeft dit voorzien en heeft ons hiervoor geld geleend. Prima service. Enkele reis met de ferry is 1 CUC per persoon. Hoe zit het hier met het geld? Interessante vraag. Neem in ieder geval voldoende Euro’s mee. Amerikaanse dollars worden niet aanbevolen, je krijgt hiervoor ca. 10% minder dan in de rest van de wereld. Amerika en Cuba zijn nog steeds geen “vrienden”. Je hebt de CUC en CUP. De CUC (1 CUC = 0,88 Euro) wordt met name voor toeristen gebruikt en de CUP voor lokalen. 1 CUC is ongeveer 25 CUP. Het is een valkuil voor toeristen. CUP wordt vaak gebruikt voor kraampjes, bus, snacks op straat. Laat je niet verleiden door bv. het kopen van een broodje van 1 CUC wat voor lokalen voor 1 CUP over de toonbank gaat. Het is mij overkomen in Santiago; lekkere naïeve toerist. Je hebt heel veel bankautomaten met het Maestro logo, echter, deze automaten geven ons niks. Alleen maar met de creditcard, wees hier dus op voorbereid. Handiger is het om euro’s wisselen bij de bank. Genoeg over geld. Hoe is Cuba verder?

Oude Amerikaanse auto'sOude Amerikaanse auto'sJe gaat terug in de tijd, ca. 50-60 jaar. Cuba is sinds 1902 onafhankelijk van Spanje en het is dus Spaanstalig. Het voelt veilig, de Cubanen durven niks. Van de andere kant is het corrupt en is de maffia aanwezig op straat. Je voelt wel dat het aan het veranderen is, mede door het toerisme. Vlakbij de marina is een electriciteitscentrale op kolen. Als de wind richting de marina staat, veelal ’s nachts en ’s morgens is er een hele vieze zure lucht en de boot zit onder het roet door de zwarte walm die de schoorstenen uitstoten. Hoe zit het hier eigenlijk met het milieu? Het is schoon op straat, ze zijn nl. hele dagen aan het vegen. Althans (alleen) in het centrum van Santiago. Aan de andere kant zie je dat op plekken vuilnis wordt gedumpt. In het straatbeeld vind je bijna geen afvalbakken. Op alle eilanden konden we makkelijk onze vuilnis kwijt. Hier zien we geen bakken, dus even vragen in de marina. “Sorry, at this moment we have no facilities for your garbage, maybe tomorrow”. Jaja, manana, dat kennen we. “And by the way: if we have back the facilities you need to pay 5 CUC per bag”. Is dit bananasplit? Dit kan niet waar zijn, toch is het zo. Dus wij druipen weer af met onze vuilnis in de maxitaxi naar de Maximo. Je betaalt om de Marina en Cuba in te komen een hoop geld, maar de service die daar tegenover staat is ver beneden peil. Verder lijkt het erop dat, richting Santiago, de riolen gewoon uitkomen in de baai, naar de kleur van het water en de stank te oordelen.

Cuba is sinds de revolutie van 1959, die geleid werd door Fidel Castro, een communistische staat. Communisme is nog sterk aanwezig, bijna alles is in handen van de overheid. Lange wachtrijen zoals je vroeger in Rusland zag op tv, zie je hier nog steeds. Ook weten ze niet, wat ze morgen in de winkel hebben liggen. Bij de marina heb je een klein winkeltje, waar ze ook bier en wijn verkopen tegen een redelijke prijs. Alhoewel 1 blikje bier is 1 CUC. Hij heeft nog 4 trays bier liggen en we nemen 1 mee. Lekker dom, want als dit allemaal op is, weten ze niet wanneer er weer wordt geleverd en dit kan wel meer dan een week duren. Ze hebben geen idee. Dit geldt ook voor andere winkels. Wat er nu in Venezuela gebeurt, zie je hier op tv en in de kranten. Dit wordt nauwlettend gevolgd. Venezuela is nl vriendjes met Cuba. Tijdens een ritje met de ferry komen we in gesprek met Pedro. Hij woont dichtbij de marina en verkoopt naast de Cubaanse gastenvlag, die we nog moeten hebben, ook natuurlijk rum en sigaren. Hij nodigt ons uit en we gaan de volgende dag bij hem langs. Hij en zijn Rum en sigaren bij Cubaanse familieRum en sigaren bij Cubaanse familievrouw verwelkomen ons en hij smeert ons op geheel Cubaanse wijze rum en sigaren aan. Tevens nodigen ze ons uit voor het eten de volgende dag. Erg aardig natuurlijk en we nemen de uitnodiging aan. Ook laat ze met trots haar wasmachine zien en wil graag ook de was voor ons doen. Natuurlijk, ze kunnen alles regelen voor ons, als je maar met geld over de brug komt. Even later heb ik contact met een andere zeiler, Rudy, die al eerder op Cuba en ook hier is geweest. Hij waarschuwt ons voor maffiafamilies die je uitnodigen voor eten en nepsigaren en rum verkopen. Haha, we hebben ze al ontmoet, alleen de rum en sigaren zijn gelukkig niet nep. De Cubanen spreken je om de haverklap aan en willen uiteindelijk allemaal iets van je: geld, zeep, shampoo, anti-muggenspray, visspullen, noem het maar op. Tevens verkopen ze allemaal rum, sigaren en allerlei andere diensten.

DAMEX ShipyardsDAMEX ShipyardsOp de Maximo is ook nog een probleem, nl. de koelkast. Hij koelt niet zo goed meer. Dit is een eerder probleem geweest en toen is de koelvloeistof bijgevuld. Hoe komen we hier aan hulp? Bij navraag in de marina worden we doorverwezen naar DAMEX (Damen Shipyards Holland), ca. 15 minuten lopen. Dus wij naar de werf. Ze spreken daar alleen maar Spaans. Toch bijzonder hoe je uiteindelijk met foto’s en gebarentaal kunt uitleggen wat je probleem is. De volgende ochtend om 8 uur mogen we terugkomen en hopen dat we geholpen worden. Ja hoor, er staat een mannetje klaar en we worden teruggebracht naar de marina. Na ca. 2 uur en 120 CUC armer is de klus geklaard en om half 12 vragen we nog even aan de monteur of hij nog wat wil drinken? “ Una cerveza, por favor”. Logisch toch. Nu maar hopen dat de koelkast DAMEX monteur op MaximoDAMEX monteur op Maximogoed blijft, want vanavond moeten de biertjes en wijn koud zijn voor de happy hour met Heavymetal en Amuse. Na een hele gezellige avond, die in stijl wordt afgesloten met Cubaanse rum, gaan de luiken dicht op de Maximo om ca. middernacht. Dit is heel laat voor ons en zijn we niet meer gewend.

In Santiago kun je met een riksja een toertje doen, dat lijkt ons ook wel wat. Zo krijg je toch een andere indruk van de stad. Het hoogtepunt is Plaza de Revolucion.  Voor de rest zeggen de foto’s  denk ik genoeg.  Cuba, nee Santiago en omgeving (ook de marina) is oud, vervallen en vies. Aan het milieu wordt niet gedacht.  Het lijkt alsof niets onderhoud krijgt. Ooit gebouwd en niks meer aan gedaan. Zonde, want zo blijft Riksja toertjeRiksja toertjeer niets over van de historische gebouwen. Mocht je meer willen weten over Cuba, dan is Mr. Google een goede optie.

Het is een hele kleine indruk van Cuba. Cuba is een groot land (ongeveer 2,5 keer zo groot als Nederland). Havanna en omgeving schijnt heel anders te zijn. Voor ons is dit nu voldoende van Cuba en we zijn blij dat we weer kunnen uitkijken naar een schone en meer natuurlijke omgeving. We maken ons op voor de volgende droombestemming: Bahama’s.

 

Vuilnis op straatVuilnis op straat

Riksja toertje en een cervezaRiksja toertje en een cerveza

Russische wijkRussische wijk

Plaza de RevolucionPlaza de Revolucion

CathedraalCathedraal

Lees de rest van deze post »

Maximo weer online!

Gepost 2019/03/16

Hoe is het mogelijk? Sinds eind januari ben ik weer terug op Maximo, echt waar! Wat is er allemaal gebeurd? Heel veel en teveel om hier in detail te beschrijven. Het is heel bijzonder: je bent zo dichtbij elkaar op een boot en we waren elkaar toch een beetje kwijt geraakt tijdens onze reis. We konden het niet zo goed meer samen vinden. Door het definitieve afscheid op Curacao begin december kwamen we beide tot inzicht dat dit toch niet helemaal de bedoeling was en we waren ervan overtuigd om samen onze reis, onze droom voort te zetten. In de tussentijd was Eric gezeild via Bonaire naar Curacao en Aruba met een andere vrouw, wat het er ook niet allemaal makkelijker op maakte en dat is een understatement. We beschouwen het als een soort van “wake-up call” en zijn blij dat we weer samen op de Maximo onze verdere koers bepalen.MapMap

En dit brengt ons bij de volgende vraag: wat is het verdere reisplan? Vanaf Aruba zijn we op 26 januari 2019 gezeild naar Jamaica. Een trip van 3 nachten. Ook was dit wel weer  spannend om direct 3 etmalen aan elkaar overgeleverd te zijn, maar we zagen er ook heel erg naar uit om even totaal offline met elkaar op de Caribische zee te zijn. Bij het vertrek op Aruba hebben we meer dan 1,5 uur lang dolfijnen rondom de boot gehad, wat een leuke verrassing en mooie start van deze trip. Na 3 dagen werden we door een totaal andere wereld heel vriendelijk verwelkomd op Jamaica in Port Antonio, havenstad aan de noordkant van Jamaica. Het inklaren gaat erg officieel; 6 Vlag JamaicaVlag Jamaicaofficials aan boord gehad met het nodige papierwerk. Jamaica is sinds 1962 onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Jamaica is het land van onder meer: reggae, Bob Marley, rasta, jerk chicken (lokale specialiteit), rum, tropische bossen, Blue Mountains, watervallen, tropische stranden, vriendelijke mensen, Jamaica LongbayJamaica Longbayya man. “Ya man” is hier een stopwoordje en sommigen gebruiken het wel meer dan 100 keer in een gesprek van 10 minuten, erg grappig.  O ja, en natuurlijk niet te vergeten: het is ook het land van de marihuana. Meerdere keren worden we aangesproken: “Hey cap, do you like to smoke? I have some good stuff”. Eric wordt als eerste aangesproken als captain, dat vind ik wel weer typerend hier; als vrouw word ik gewoon genegeerd. Dit is typisch voor de Caribbean en daar kan ik niet zo goed aan wennen. Jamaica was voor ons: hele vriendelijke mensen, ontspannen sfeer, rommelig en vuil, arm en rijk, kleurrijk, (harde) muziek, maar ook enorme vervuiling,  vuile stranden. Ongelofelijk hoeveel troep er in het water dreef en op de stranden Jamaica LongbayJamaica Longbayaanspoelde. Doodzonde van zo’n prachtige omgeving.

Na 2,5 weken genoten te hebben van Jamaica was het op 15 februari tijd om verder te gaan naar onze volgende bestemming: Kaaimaneilanden (Cayman Islands). Een tochtje van 20 uur. Voorspelling is niet teveel wind, dus een rustig tochtje in het vooruitzicht. De laatste paar dagen hebben we gezellig opgetrokken met zeiljacht Summerwind, Floor en Casper en ook dit hoort weer bij de zeilwereld: afscheid nemen. “Tot later” en we halen het anker op om 15 uur in Montego Bay.

Vlag KaaimanVlag Kaaiman

De eerste paar uren gaat het zeilen heerlijk en er is meer wind dan voorspeld, dus de captain is tevreden en Maximo vaart met ruim 7 knopen richting Cayman Brac, het eerste eiland van de Cayman Islands. Het weer is zo rustig dat Eric vannacht in de kuip blijft; ik mag lekker in mijn kooi slapen. De wind neemt nog verder af en om het klapperen van de Aankomst Cayman BracAankomst Cayman Braczeilen te voorkomen moet de koers vaak worden gecorrigeerd. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik daarin niet goed ben en dat dan dus uiteindelijk alles gaat klapperen. Eric kan dan toch niet slapen, dus dan maar hazeslaapjes in de kuip en dat gaat prima. Na ca. 10 uur stopt de wind er nagenoeg helemaal mee, dit was niet conform de voorspelling, dus onze motorvriend wordt aangeslingerd. Toch wel prettig dat hij ons helpt om uiteindelijk bij onze volgende bestemming aan te komen. Op zaterdag 16 februari om 13.00 uur melden we ons via de marifoon bij de douane van Cayman Brac (border control: customs and immigration) voor de inklaringsprocedure. Nadat we aan een mooring (= meerboei) liggen bij “The Creek, Stake Bay”, kunnen we naar de wal komen waar we worden opgewacht door 2 mannen. In de gids staat dat je Sundowner Cayman BraSundowner Cayman Braboot ook gesprayed gaat worden voor mosquitos, echter, we hebben hierover niks gehoord van de border control, dus vragen er ook maar niet actief naar. De mannen zijn uiterst vriendelijk en vertellen ook met trots over hun mooie eiland. Het is een heel relaxed, rustig, veilig eiland. Bij navraag melden ze ons dat er gemiddeld 1 zeilboot per maand komt en op dit moment zijn we de enige. Dit heeft er ook mee te maken dat je hier niet mag ankeren in verband met het koraal, maar je hebt diverse moorings, rond de eilanden, waaraan je kan liggen. Het is wel vrij open dus je hebt kans dat – indien er golven/swell staan,  je gaat rollen, dus dat is wel iets om mee rekening te houden. Op het einde van het inklaren krijgen we nog een leuke verrassing: “Captain, het is Saturday afternoon and because it is in the weekend we Blauw blauw blauwBlauw blauw blauwhave to charge you 70 US dollars”. Oeps, dat is balen en daar hadden we even geen rekening mee gehouden. Even terug naar de Maximo-kassa met de Maxitaxi en ook dat is weer geregeld. Als alles klaar is, gaan we terug naar de boot en genieten van onze eerste happy hour op de Cayman Islands. Het is alsof Maximo in een zwembad ligt, het water is prachtig blauw in verschillende schakeringen door afwisselend zand en koraal.

Cayman Islands ligt ten zuiden van Cuba in de Caribische zee. Het behoort tot het Verenigd Koninkrijk met als voertaal Engels. De eilandengroep bestaat uit 3 eilanden: Grand Cayman, Little Cayman en Cayman Brac. Grand Cayman, het meest westelijke eiland, is het grootste eiland en is erg toeristisch met o.a. alle cruiseschepen en we zullen dit eiland dan ook letterlijk links laten liggen. Ook de Cayman Islands werden voor het eerst gezien door Columbus. Als eerste had hij Cayman Brac en Little Cayman aangedaan. Hij noemde deze eilanden Las Tortugas vanwege de vele zeeschildpadden (helaas niet meer zo talrijk).  Na verloop van tijd kreeg de eilandengroep de naam Los Lagartos, wat vrij vertaald De Alligators betekent, vanwege de krokodillen die er vroeger nog voorkwamen. De eerste Engelsman die een voet op de eilanden zette, was Sir Drake in 1586. Hij gaf de eilanden de huidige naam: Cayman Islands.  De eilanden werden in 1670,  evenals het Cayman BracCayman Bracbuureiland Jamaica, ingelijfd bij het Verenigd Koninkrijk.  De Cayman Islands waren eerst een deel van de kolonie Jamaica, toen deze nog onder Brits bestuur was. Na de onafhankelijkheid van Jamaica werden de Cayman Islands  een Brits overzees territorium. (bron: Wikipedia).

Waar ken je de Cayman Islands van? Ja, natuurlijk, van het belastingparadijs. Als toerist merk je hier helaas niks van: alles is nl. erg duur, gemiddeld ca. 100% hoger prijsniveau dan in Nederland (levensmiddelen ca. 160% duurder). Er zijn 500 banken op Grand Cayman; daar bevindt zich dus het belastingparadijs. Er zijn ca. 70.000 Wifi SpotWifi Spotondernemingen gevestigd in verband met het milde belastingklimaat. Naast het belastingparadijs is het een super mooi duik- en snorkelparadijs. De mensen zijn uitermate vriendelijk en relaxed. Blijkbaar wordt er aardig wat geld binnen gehaald via het gunstige belastingklimaat, want alles is op de eilanden tot in de puntjes geregeld en onderhouden. Prachtige duiklokaties, waar douche- en duikvoorzieningen standaard zijn. Daarnaast trailerhellingen met overdekte visschoonmaakplekken, die dagelijks worden schoongemaakt.

Barracudas barBarracudas barNa de eerste nacht besluiten we om naar West End, Scotts Dock, te gaan. Hier is het nl. allemaal te doen: supermarkt, bar, restaurantjes, bank met de enige geldautomaat (munteenheid is de Cayman Dollar: 1 euro = ca. 1 Cayman dollar)  op het eiland en een hele mooie snorkel- en duikplek met 2 scheepswrakken: Kissimee en Russian Discovery. Cayman Brac is ongeveer net zo groot als Vlieland en heeft 2.000 inwoners, erg rustig dus. Eerst tijd om de onderwaterwereld te verkennen. Hup, snorkelspullen pakken en gaan. Wauw, wat mooi. Dit is denk ik de mooiste plek wat ik ooit heb Russian DiscoveryRussian Discoverygezien qua snorkelen. Zo helder, mooi koraal, mooie kleuren, echt prachtig. Ik blijf een beetje in de buurt bij Eric, want ik ben toch niet zo’n held en ben soms snel bang. Eric wenkt me en wijst naar en grote barracuda. Oh nee, hij zit vlak onder het wateroppervlakte en kijkt ons aan. Ik ga achter Eric schuilen en wil zo snel mogelijk terug naar Maximo. De barracuda volgt ons. Ik ben iets eerder op de Maximo en even later komt Eric eraan. Wat denk je? De barracuda is nu hier en blijft vooralsnog achter de boot. Ook spotten we onder meer tarpons, roggen, papagaaivissen en schildpadden. De volgende dag gaan we een wandeling maken naar de andere kant van het eiland (ca. 2 km). Onderweg wel oppassen voor overstekend wild. De mensen zijn hier zo vriendelijk: meerdere malen wordt gevraagd Overstekend wildOverstekend wildof we een lift willen. Op de terugweg staan we nog even bij de supermarkt vanwege wifi en wederom worden we aangesproken: “Hey guys, how are you? It looks like you are lost! How can I help you?”. Dit is typerend voor de “Brackers”: zo worden de inwoners genoemd. Bij Scotts Dock heb je een mooi strandje waar je kan bbq-en. Even hamburgers scoren bij de supermarkt, de Cobb (bbq) mee en lekker genieten.

Elke dag wordt het weer in de gaten gehouden en hebben we het over ons reisplan: hoe verder? In eerste instantie hadden we het idee om nog een jaar rond te zeilen in de Caribbean, echter, vanwege het orkaanseizoen betekent dit, dat je dus ook echt Ocean ViewOcean Vieween jaar langer weg blijft. Steeds vaker stellen we elkaar de vraag: “Wat voegt het toe aan onze reis?” De afgelopen weken zijn we erachter gekomen, dat het antwoord is: “Voor ons gevoel niet zoveel”. Op dit moment hebben we deze reis in de pocket en neemt niemand ons meer af. Op een dag moeten we toch weer terug en aan het werk. Laten we teruggaan, ons ‘gewone’ leven weer oppakken en voorbereiden op nieuwe avonturen, wat dat ook moge zijn. Dit is een belangrijke beslissing die is gemaakt op de Cayman Brac en voelen ons er goed bij. We moesten de beslissing maken omdat we na Cuba dan linksaf (Noord-West) slaan richting de Bahama’s. Anders zouden we onder Haïti en de Dominicaanse Republiek door gezeild zijn weer richting het oosten.

Zeilen tussen Little Cayman en Cayman BracZeilen tussen Little Cayman en Cayman BracWe hebben uitzicht op Little Cayman en hebben zin om een stukje te zeilen (hemelsbreed ca. 7 mijl) en tevens om daar een paar dagen te blijven. Bloody Bay aan de noordkant van het eiland is één van de mooiste duikspots in de wereld en we besluiten om daar aan een mooring te gaan liggen. De eerste nacht rollen we aardig vanwege de hoge golven. De volgende dag besluiten we om iets meer naar het noordoosten te gaan zodat we meer beschermd liggen achter het rif; hier (Jackson’s Bay) zijn ook de meeste duikbootjes en zal dus wel heel mooi zijn om te snorkelen. De GO PRO is opgeladen en gaan de onderwaterwereld van Bloody Bay verkennen. Dit is echt ongelofelijk met mooi koraal (Coral Heads) en veel verschillende soorten vissen. We snorkelen samen en zien hier en daar ook een barracuda, veelal een kleintje. Bloody BayBloody BayEchter, Eric duikt naar beneden en ziet een hele grote van meer dan een meter. Hij blijft stil liggen en wachten op zijn prooi, wij besluiten weer om verder te gaan. Vanwege de hoge golven lukt het ons helaas niet om aan land te gaan met de Maxitaxi dus na 2 dagen besluiten we om weer terug te gaan naar Cayman Brac, waar we ons gaan voorbereiden op het uitklaren en de volgende bestemming: Cuba. Via de marifoon roepen we de port control op voor het uitklaren en er komen weer 2 mannen naar ons toe bij Scotts Dock. Op het einde vraagt Eric of we ook dichtbij een tankstation aan een mooring kunnen liggen om diesel te tanken. Helaas, er is geen mogelijkheid. De beambte is zo aardig om ons te helpen en geeft ons een lift, blijft BarracudaBarracudawachten tot we de jerry cans hebben gevuld en brengt ons weer terug naar de Maxitaxi. Wat een service en wat een aardige mensen. We hebben 24 uur om het eiland te verlaten en gebruiken deze ook om ons voor te bereiden voor de tocht van 2-3 dagen op zee. De windvoorspelling is in dit deel van de Caribische zee erg moeilijk te voorspellen; vaak geen wind, weinig wind, veel wind, variabele windrichting, dus niet zo makkelijk als met de constante passaatwind, die we gewend waren. Zaterdag 2 maart om 15:00 uur gooien we, na vers brood (o.a. de heerlijke kokos kadetten) bij de bakker in de Creek gekocht te hebben, los voor een tocht tegen de wind in: Cuba, here we come! 

BakkerBakkerVanaf hier zal het blog weer vaker online komen, ook zullen er foto’s gepost worden op facebook en instagram.

Lees de rest van deze post »

Onverwachte wending op zeiljacht Maximo

Gepost 2018/12/09

Laatste zeilocht van Bonaire naar CuraçaoLaatste zeilocht van Bonaire naar CuraçaoEindelijk is het orkaanseizoen officieel voorbij (1 december) en kunnen de zeilen weer worden gehesen. Echter, na 18 maanden onderweg te zijn, vindt er een grote verandering plaats op zeiljacht Maximo.

De crew gaat uit elkaar. Ik zal vandaag terug keren naar Nederland en Eric gaat zijn avontuur voortzetten op de Maximo vanaf Curaçao.  Dit is uiteraard een hele moeilijke beslissing geweest, maar wij denken dat dit op dit moment het beste is. Eric zal updates plaatsen via Facebook; dit is het laatste blog van mij via deze website www.maximo1300.nl . Het is tevens het kortste blog van alle blogs, maar het is ook moeilijk om op dit moment de juiste woorden en inspiratie te vinden.

Bedankt lieve Eric en Maximo voor dit fantastische, onvergetelijke avontuur en dat jullie mij veilig naar Curaçao  hebben gebracht. Voor altijd in mijn hart. Behouden vaart samen.

Over en uit

 

 

 

Lees de rest van deze post »

Like ons op facebook

Like  Maximo1300.nl op facebook en blijf op de hoogte van alle nieuws en avonturen!