"MERDE, MERDE!" We worden midden in de nacht opgeschrikt door geschreeuw vanuit een Franse boot. Een andere Franse boot die voor anker ligt, is aan het driften (anker losgeslagen) en aan de wandel gegaan. Bijna raken de 2 boten elkaar. Het waait hard. Uiteindelijk is het zonder schade goed gekomen.

Horta ankerplaats met op de achtergrond PicoDe ankerplaats op Horta is erg druk, de boten liggen dicht bij elkaar en de bodem is geen goede ankergrond. Er ligt veel troep op de bodem: o.a.  kabels, kettingen, autobanden. Het blijft dus opletten geblazen. Toen wij aankwamen, lagen wij eerst ook niet goed, dus ankerop. Ai!!. “Anker zit vast”, schreeuwt Eric vanaf de punt. Er zit niks anders op dan het water in te gaan. Het is ca. 7 meter diep en het water is koud, dus wel even een pak aan, brrrrr. De ankerketting ligt achter een oud stokanker; Eric kan hem er na een flinke duik achter weg halen. Gelukkig. Dit zien we ook regelmatig gebeuren bij andere boten. Na 13 dagen alleen op de oceaan, is het hier een gezellige boel. Bij het inklaren wordt al gezegd waar het beroemde zeilerscafé Peter Café Peter SportSport is. Dat is toevallig; we liggen er ongeveer recht voor. Hier komen de oceaanzeilers bij elkaar. Het is een gezellig café en de oceaanoversteek wordt hier uitbundig gevierd met de nodige alcohol. Na 2 dagen komt er, net na ons ontbijt, een andere bekende Nederlandse zeilboot, Amuse, aan. Via de marifoon worden we uitgenodigd om samen champagne te drinken. En zo zitten we ’s morgens om half 9 aan de bubbels samen met Amuse, Kairos en Full Circle. Een goed begin van de dag; de dag wordt gezamenlijk afgesloten bij Peter Sport. Echt gezellig om alle verhalen te horen.

Als je de oceaan bent overgestoken, is het hier een traditie om een muurschildering te maken op de kade. De kade staat er vol van en het is even zoeken geblazen om een plekje te vinden. Het is gelukt en ook Maximo staat er tussen. Dat hebben we toch maar geflikt.

Na 13 dagen oceaan merken we dat we wel zeebenen hebben als we naar de supermarkt lopen. Het laatste stukje is een beetje steil met het gevolg: spierpijn. De Azoren staan bekend om het wandelen dus we weten wat ons te doen staat de komende dagen.

Kade muurschilderingen

Wat zegt het internet over de Azoren?

De Azoren is een Portugese eilandengroep en bestaat uit negen vulkanische eilanden Corvo, Flores, Faial, Pico, São Jorge, Graciosa, Terceira, São Miguel en Santa Maria. Het klimaat is zacht met overwegend lente- en zomerse temperaturen. Wel kan er geregeld een flinke bui vallen. Daarnaast biedt het vulkaanlandschap indrukwekkende uitzichten en kratermeren zoals Caldeira das Sete Cidades of Lagoa do Fogo. De eilanden zijn bergachtig met vele steile rotswanden. Op het eiland Pico vindt men de grootste berg van heel Portugal. Dit is de gelijknamige Pico met een Hike Hortahoogte van 2351 meter. In het water rondom de Azoren kan men duiken en walvissen en/of dolfijnen spotten.

De Azoren hebben door de strategische ligging altijd een belangrijke plek gehad in de handel tussen verschillende continenten, doordat goederen op de eilanden konden worden opgeslagen en zo vanuit daar verhandeld worden. Dankzij deze intercontinentale handel zijn er invloeden vanuit de hele wereld terug te vinden op de Azoren.

Wij besluiten om naast Faial nog 2 eilanden te bezoeken: São Jorge en Terceira. Eerst Capelinhosgaan we Faial verder ontdekken. Naast de marina is een hike, die we gaan doen en samen met zeiljacht Zeester en K’dans gaan we gezellig een toertje doen over het eiland met een busje. In 1958 is de laatste uitbarsting geweest van de vulkaan Capelinhos op het westelijke deel van het eiland; dit is een bijzonder maanlandschap. In deze periode zijn veel inwoners verhuisd naar Amerika en Canada vanwege hun hulp. Deze invloeden zijn nog goed te merken op de eilanden. Er zijn veel Amerikanen en Canadezen die hier een 2^e huis hebben. Ook heeft dit te maken met de strategische ligging. Er bevindt zich o.a. een Amerikaanse marinebasis op Terceira.

Sao Jorge - vuurtorenNa 2 weken Horta, is het hoog tijd om verder te gaan. We kunnen in een dagtocht naar onze volgende bestemming São Jorge. Het weer ziet er rustig uit. We zijn benieuwd hoe het hier zeilen is tussen de eilanden. Op de Canarische eilanden heb je de zogenaamde “acceleratiezones”. Dit zijn zones waar de wind ineens kan shiften en van 0 naar 25 knopen kan gaan. Als ik daaraan terug denk, word ik niet heel erg blij. Gelukkig valt het hier mee. Wel een beetje hoor, ook wel wat golven, maar prima te doen. São Jorge is het rustigste eiland met een piepkleine marina. Voor de marina ankeren lijkt niet zo goed, dus we besluiten om 3 nachten de marina in te gaan. De marina ligt tegen een indrukwekkende, adembenemende rotswand. Als het donker is, Sao Jorgelaten de stormvogels zich horen. Het is één en al gekwetter, het lijken wel kremlins. We kunnen er wel door slapen, maar het is wel een oorverdovend lawaai, het lijkt wel alsof je in een tekenfilm zit. Op dit eiland is geen openbaar vervoer, dus we besluiten een auto te huren en crossen in 1 dag over het hele eiland. Wat mooi! Ook bezoeken we nog de meest noordelijke koffieplantage van de wereld. Je stelt je er veel van voor, maar het is echt heel klein. De rit er naar toe is mooier dan de plantage zelf. Van de havenmeester horen we al dat er op Terceira in Angra do Heroismo een festival is, dat komend weekend eindigt. We besluiten om er vrijdag heen te gaan en pikken nog net even de laatste dagen mee met muziek, optochten, eten, borrelen, Terceira stierenvechtenstierenvechten…

De langste overtocht naar de Azoren hebben we gehad, maar ook de volgende is nog behoorlijk, nl. 1250 mijlen (bijna 2.300 km), ca. 8 dagen. Je bent in Europa, maar toch nog ver weg van Nederland. We krijgen berichtjes: welkom terug, bijna thuis. Ehmmm, zo voelt het niet en ook de komende overtocht is spannend, ook qua weer met vele depressies vanuit het westen. Gelukkig is het nog niet zover en kunnen we nog even genieten van dit laatste eiland. Elke dag heb je het er ook met andere boten over: “Wanneer gaan jullie? Waarheen? Wordt het Spanje, Frankrijk, Engeland? De Voor de finale WK damesvoetbal met de Oranje leeuwinnenlaatste paar nachten hebben we flink liggen rollen op de ankerplek en besluiten om naar de volgende plek en tevens onze laatste stop op de Azoren te gaan: Praia da Vitoria. Ook is dit een handige plek voor ons vertrek richting Engeland. Het is een gezellige badplaats met een strand en promenade. Je kunt hier uitstekend provianderen voor de oversteek. Op zondag is de WK finale damesvoetbal. We zoeken een kroegje op samen met K’dans en Amuse en hebben een gezellige avond ondanks het verlies. Gelukkig zitten we binnen, want het waait en regent behoorlijk. Een front passeert ons. Gisteren en vandaag zijn een aantal boten vertrokken richting Engeland en nu maar hopen dat ze er niet teveel last van hebben. Van Zeester Praia da Vitoriaontvangen we een berichtje dat ze veel regen en onweer hebben gehad, maar dat het goed met ze gaat. Gelukkig. Wij lagen met 40 knopen wind voor anker, veel wakker geweest. Op dinsdagochtend worden we wakker en zien dat er een zeilboot naast ons ligt die zondagmiddag is vertrokken. Wat is er aan de hand? Het blijkt dat ze zondagnacht blikseminslag hebben gehad. De mast leek wel een kerstboom tijdens de inslag, zoveel verlichting. Alle apparatuur is stuk, alleen de motor doet net nog. Onze planning is om vanmiddag weg te gaan, echter, zo’n verhaal is niet zo goed voor je mind en maakt mij onzeker. Van de andere kant, de kans is zo klein en het weer ziet er vanaf nu heel goed uit, dus hup, ankerop en we vertrekken op 9 juli om 18.45 uur. De koers is richting Falmouth, Engeland, maar uiteindelijk is het waar de wind ons brengt en dat kan ook Noord-Frankrijk of Noord-Spanje zijn. De dagelijkse posts zijn terug te lezen via deze link. 

Tot later!

Sao Jorge