Het anker halen we op om 15:00 uur op 5 september en het waait inmiddels best stevig met ca. 18 knopen. De voorspelling is dat deze eerst meer zal worden, maar in de loop van de avond minder. De wind komt pal van achteren en dat vinden Maximo en de crew niet zo prettig, dus besluiten we om een stuk de oceaan op te varen zodat we niet de wind pal van achteren hebben. De windmeter gaat richting de 30 knopen en er staan behoorlijke golven. We zoeken even contact met Vagebond; zij zeilen nl. dichter langs de kust. Zij geven aan dat ze een hele relaxte wind hebben van 15 knopen, dus we besluiten om te gijpen en richting de kust te gaan. We gaan een rustige nacht tegemoet met volle maan en een hele mooie sterrenhemel. Er is weinig scheepvaart, dus redelijk relaxed. Kaap Sint-VincentTegen de ochtend zien we de Kaap Sint-Vincent/Cabo de Sao Vincente. Dit is het meest zuidwestelijke punt van het vasteland van Europa. De 24 meter hoge en 150 jaar oude vuurtoren is de enige bebouwing in de wijde omgeving. Met een zichtwijdte van 90 km is dit één van de belangrijkste bakens langs de Atlantische kust. De vuurtoren is gebouwd op de ruïnes van een oud klooster. Enkele restanten zijn nog altijd zichtbaar.

Het is inmiddels half bewolkt en de wind neemt weer toe. Het zicht wordt minder en naarmate we dichterbij de kaap komen, wordt het een beetje spookachtig. Hoge golven. Shit, hier word ik niet vrolijk van. We gaan wel heel snel, maar met alle vissersstaken is het ook oppassen geblazen hier. We zijn er bijna gelukkig. Nog even doorzetten en we zijn bij de baai. We gaan zo snel, dat we er bijna voorbij gaan, maar het zeil strijken is ook wel even een dingetje met zoveel wind. De verschillende handelingen moeten snel worden gedaan en gaat niet helemaal vloeiend na een nacht met weinig slaap. Op de plek van bestemming wordt het anker om ca. 10 uur uitgegooid en Eric roept: “Wat is dit”? gerafelde lijnHij heeft een stuk gerafelde lijn in zijn handen. “Heb je iets gevoeld/gehoord aan de motor? “lijn uit de schroefNee, ehhh, volgens mij niet”, zeg ik. De lijn moet door de harde wind overboord gewaaid zijn tijdens het strijken van de zeilen en waarschijnlijk in de schroef gekomen zijn. We zijn allebei behoorlijk moe en gaan eerst slapen. Na de powernap duikt Eric onder de boot, naar de schroef, en vindt de rest van de lijn. O, wat hebben we geluk gehad. De lijn had kunnen vastlopen in de schroef en de motor doen afslagen. Na enkele duiken kan Eric de lijn verwijderen, die los maar in elkaar gedraaid om de schroef hangt.  ’s Avonds de tocht geëvalueerd met Roos en Hans van de Vagebond met sardientjes op de bbq, heerlijk! Aan het begin van de avond is ook zeiljacht Ushuaia gearriveerd, waarover later meer. 

Nu eerst genieten van de Algarve, dit is echt zomervakantie!

Voor verdere tochtdetails zie ook SY Vagebond.

Dank Hans & Roos.

Sagres Vagebond en Ushuaia