Heerlijk om het Franse Guadeloupe in te ruilen voor het Engelse Antigua. We hebben er veel zin in om de Franse Vlag te vervangen door de vlag van Antigua Vlag Antigua en we zien er naar uit om de Engelse taal te horen in plaats van het Franse gebrabbel waar zelfs de Fransen af en toe moeite mee hebben. Na een heerlijke zeildag komen we volgens planning rond 16:00 uur aan op Antiqua en zijn heel nieuwsgierig om weer een nieuw eiland te ontdekken. Als we er bijna zijn, ontvang ik een verdrietig berichtje uit Nederland en is het even stil op de Maximo. Dit is wel het lastige van ver weg zijn: het missen van de minder leuke en de leuke dingen. Het bevestigt ons wel weer waarom we nu hier zijn en besluiten er dan ook om een feestje van te maken. Cheers! 

Als we in English harbour aankomen, is de ankerbaai zo goed als vol, maar vinden toch nog een plekje naast een catamaran. Eric staat op de punt om het anker erin te gooien en ik sta achter het roer en denk: “Zie ik dit goed?” Op de catamaran zie ik captain’s wife naakt lopen. En even later de captain ook. Zodra het anker erin ligt, zeg ik tegen Eric: “Leuke buren hier?” Hij doet net of hij het niet gezien heeft. Haha, leer mij mannen kennen….

Op Antigua is het inklaren heel officieel en je moet dit ook binnen 24 uur hebben gedaan. Het is in Nelson’s Dockyard, English Harbour en dichtbij met de Maxitaxi. Je moet langs 4 loketten en bij het laatste loket is het paytime, 117 XCD (East Caribbean Dollar). De wisselkoers is: 1 euro = 3.34 XCD. Nadat we dit geregeld hebben, zijn we ook alweer naarstig op zoek naar wifi. Onze bundel werkt hier nl. niet en zijn dus afhankelijk van wifi. Ook weer een uitdaging.

Nelson's DockyardEerst gaan we Nelson’s Dockyard bewonderen. Dit is de enige in de wereld nog in werking zijnde Britse Marine werf uit de 18^eeeuw en is vernoemd naar de Britse admiraal Nelson. Het is helemaal gerenoveerd en behoort tot de Unesco-Werelderfgoedlijst. Deze oude haven en scheepswerf werd gebruikt door de Royal Navy tijdens de Britse kolonisatie tot aan de onafhankelijkheid van Antigua en Barbuda in 1981. Het is heel bijzonder om hier te lopen en al het moois te bewonderen. Het ziet eruit als een openluchtmuseum en er liggen prachtige superjachten aan de steigers.

Nelson's Dockyard zeilmaker

Het weer is een beetje van slag, de wind gaat draaien naar het westen, zelfs even helemaal geen wind. Dit komt door een lage druk gebied in het noorden van de Atlantische Oceaan. Ook krijgen we hiervan nog behoorlijke swell/deining. Normaal in deze periode heb je alleen (de passaat)wind uit het oosten.

Dit biedt ons wel de kans om naar het oosten van het eiland te gaan, waar ook mooie ankerbaaien liggen. We besluiten om naar de ankerbaai, Nonsuchbay, te gaan. Het is een prachtige, rustige ankerplek en we liggen hier twee nachten heerlijk rustig.

Nelson's Dockyard superjacht

Op de laatste dag op Guadeloupe hadden we een korte evaluatie over de reis en vonden het af en toe saai (hoe is het mogelijk?) en missen soms sociale contacten met andere boten. We hadden verwacht dat dit makkelijker zou gaan en dat je vaak op het strand bijelkaar kwam voor een bbq of happy hour, maar dit valt tegen. Dus op Antigua gaat dit anders zeiden we tegen elkaar. Zo gezegd, zo gedaan. In Nonsuchbay komen we in contact met een Noors stel en hebben hun uitgenodigd voor een happy hour op de Maximo. Dit was ontzettend gezellig en ook leuk om ervaringen uit te wisselen. “Goed bezig!” zeiden we tegen elkaar. Na 2 nachten besluiten we weer om richting de westkant van het eiland te gaan, ook omdat de wind weer gaat draaien naar het oosten. Aan de westkant liggen adembenemende lange, witte zandstranden en dat lijkt ons ook wel wat. Eerst besluiten we om een nachtje voor anker te gaan in Carlisle Bay. Wat jammer is, is dat op een heel mooi strand er weer een groot hotel wordt gebouwd. Het idyllische is ervan af, maar 1 voordeel: met onze super Power Wifi Antenne, die we nog niet veel hebben kunnen gebruiken, pikken we het wifi signaal van het hotel op. Het is een open netwerk en werkt super snel. We zijn als een kind zo blij en er wordt heel wat afgesurfd en ik heb de belastingaangifte kunnen doen. Ook dat loopt hier gewoon door natuurlijk.Richting Jolly Harbour

De volgende bestemming wordt Jolly Harbour, een zeiltochtje achter het rif, dus oppassen met ondieptes. Ook is er tijdens de tocht behoorlijk wat swell (deining/golven). Bij het aanlopen naar Jolly Harbour is de smalle geul max. 4 meter diep en als we aankomen bij de ankerplek is het nauwelijks 2,5 meter (we steken 2.30 meter diep) en er is weinig ruimte. Vanwege de golven en misschien nog invloed van eb/vloed, besluiten we om hier snel weer weg te gaan. Het voelt niet goed. In deze omgeving is geen goed alternatief en gaan terug naar onze wifi-baai, Carlisle Bay. Later horen we dat er ook boten in de problemen zijn gekomen door de swell in Jolly Harbour, maar ook op andere plekken. Gelukkig zijn we terug gegaan en was het midden op de middag, zodat we niet in het donker terug hoefden.

Poetsen met RiwaxAl een paar dagen “zeur” ik (althans dat vindt Eric) om een sportieve Fort George viewwandeling op het eiland en heb 1 gevonden, nl. een wandeling naar Fort George. Dit is dichtbij Falmouth Harbour (aan de andere kant van English Harbour) en deze grote baai  is een prima ankerplek. Zodra we er zijn, wordt er eerst een poetsklusje gedaan met Riwax en blinkt en glimt de Maximo weer tussen al deze mooie jachten hier. De één nog groter dan de ander en allemaal met ingehuurde crew.

Maximo tranformeert in MinimoWe voelen ons heel rijk met onze boot en dat we dit kunnen doen, maar hiertussen voelen we ons ook weer heel klein (dank aan de foto van catamaran Zanzibar uit Lemmer). Hier liggen jachten die meer dan een miljoen per strekkende meter kosten en de lengte varieert tot 95 meter… Ook wordt er onderhoud aan de watermaker gepleegd, deze levert toch te weinig per uur, de druk loopt op en het ligt waarschijnlijk aan de filters. Na wat heen en weer gemail en gebel met de dealer Rob Wink in Nederland, spoelen en filters vervangen, lijkt hij het weer goed te doen en de waterproductie wordt weer opgestart. Een simpele douche kan je zo blij maken!

Fort George hike Op naar Fort George (ontstaan in de 17^e eeuw ter bescherming voor een eventuele Franse invasie). Aangezien we geen data hebben, heb je ook geen google maps. Op dit moment merk je hoe afhankelijk je bent van internet. Beetje avontuur is toch leuk? Paar keer de verkeerde weg, de stemming daalt en de temperatuur stijgt. Uiteindelijk vinden we het, komen 0 toeristen tegen. Ook dat is wel eens lekker. Halverwege bij een huis gaat de poort open en er komt een auto uit met een pakketje op het dak. Eric roept naar de auto en wijst naar het dak. Pakketje op het dak gezet en in de auto gaan zitten, pakketje vergeten. De Engelse man is uiterst dankbaar. Hij laat ons Fort George view zelfs even zijn uitzicht zien op zijn veranda. Zo hartelijk! Het was een leuke tussenstop voor onze verdere klim, die alleen maar steiler wordt. Even de zeebenen trainen, pffff. Het fort stelt niet veel voor, maar je hebt wel een fantastisch uitzicht. 

Antigua is minder hoog dan de andere eilanden en is daarom ook droger en dus minder groen. Snel weer naar beneden voor een verfrissende duik, maar eerst nog even langs een fruitkraam langs de weg voor wat bananen en ander vitaminerijk voedsel.

Superjacht Falmouth HarbourHet besluit wordt genomen om uit te klaren en weer richting Martinique te gaan voor een meet&greet met Hans en Roos van zeiljacht de Vagebond. De laatste keer dat we elkaar zagen was eind oktober op La Palma (Canarische eilanden). Tevens gaan we de ouders van Mar-Jolie opzoeken, zij hebben nl. nog onderdelen voor ons uit Nederland meegenomen.

Het uitklaren gaat hetzelfde als het inklaren: weer alle loketten af en wederom 110 XCD afrekenen. Tevens moet je binnen 24 uur het eiland hebben verlaten.

Falmouth HarbourOp 14 maart vertrekken we rond 8:00 uur en gaan een tussenstop maken op Guadeloupe. De tocht verloopt prima, lekker zeilwindje en het anker gaat er rond 18:00 uur in bij Basse Terre aan de uiterste zuidwest kant van Guadeloupe. Het lijkt een rustige nacht te worden. Niet is minder waar. Enorme valwinden met ook buien en een boot die in het donker te dichtbij gaat ankeren, maakt de nacht onrustig. Om 6:45 uur gaan we verder naar Martinique en hopen op een zelfde zeiltochtje. Helaas, is dit niet zo. Het is aan de wind varen (bijna tegenwind) met hoge golven. Er komt veel water over de Maximo en het is een pittig tochtje, maar Maximo doet het super en gaat als een speer.

Falmouth Harbour R88Dominica laten we dit seizoen links liggen. Ja, je leest het goed: er komt nog een seizoen! Achter Dominica valt de wind weg, dus een stuk op de motor. Eric heeft de watermaker ook aangedaan en  de watermaker gaat opnieuw blokkeren omdat de druk oploopt. Grrrr, het is toch nog niet goed. Dit baart ons zorgen. Ook hebben we nog een andere zorg en is tevens een leuk idee voor een programma: “Waar zit het lek?” Al sinds het begin van de reis hebben we af en toe wat waterlekkage aan de stuurboord kant in de punt bij het bed en ook loopt dit naar het kastje, echter dit wordt steeds erger en er staat nu zelfs een hele plas water in het kastje. Rara, waar komt dit vandaan? Eric ligt zelfs tijdens een heftig aan de winds tochtje, waarin de golven flink over het voordek spoelen, op zijn rug in het vooronder om met een zaklantaarn te speuren naar de bron van de lekkage. Het mysterie is nog niet opgelost, ook niet na hevig in de weer te zijn geweest met de kitspuit….. Wordt vervolgd.

Via Martinique, St. Pierre, gaan we rechtstreeks naar Le Marin, waar we Vagebond gaan ontmoeten en waar we het watermakerprobleem gaan oplossen. Eerst gezellig met Hans en Roos borrelen en bijkletsen. Wat gezellig om elkaar weer te zien;  er worden direct plannen gemaakt om 2 dagen een auto te huren om naar het regenwoud en de vulkaan te gaan, waarover in het volgende blog meer.

Antigua English Harbour met op achtergrond eiland Montserrat