Na het afscheid van Anouk en Mathilde op dinsdag zijn we woensdag ankerop gegaan en richting Puerto de Mogan gevaren. We hadden daar een plek gereserveerd voor de komende week in verband met het bezoek van Eric’s moeder en jongste broer Gerrit-Jan. Het tochtje naar Puerto de Mogan ging onder een stralende zon en op een spiegelende zee. Puerto de MoganGelukkig was het maar een klein stukje, nog geen 6 mijl ( ca 10 km).

Aangezien we het plekje in de haven pas vanaf donderdag hadden besproken, moesten we nog een nacht voor anker. De vorige keer was dit geen rustig plekje en ook nu weer lagen we te rollen als een gek. Wat dat betreft dus geen aanrader, ankeren bij Puerto de Mogan. Hoewel we later zagen dat het een paar dagen wel erg rustig was, is de ankerplek toch vaak onderhevig aan golven.

De volgende ochtend kregen we een plekje toegewezen in de haven. Helemaal aan de overkant, naast de jetski’s en aan de steiger met charterboten.  Eigenlijk wel prima, want hier lagen we lekker rustig. Vervolgens naar de wasserette, boodschappen doen en even naar de kapper. Eric wordt door een heuse Spaanse diva Spaanse divageknipt en ze spreekt geen woord Engels en ik besluit ook om een afspraak te maken. De eerste keer tijdens deze reis naar de kapper en ook ik word geholpen door dezelfde Spaanse kapster en nu maar hopen dat het goed komt…..Resultaat is prima en ik kan er minimaal weer een halfjaar tegen aan.

Aankomst op de luchthavenVrijdagochtend hebben we de huurauto opgehaald en daarna gelijk door gereden naar het vliegveld van Gran Canaria. We waren heel benieuwd hoe ons bezoek de vliegreis had ervaren. Beiden hadden nog nooit gevlogen! Gelukkig hadden ze een hele goede reis gehad. Snel naar de boot, spullen in de kooi en lekker genieten van eigengemaakte appeltaart met koffie en heerlijk bijkletsen.

Het zuiden van Gran Canaria is heel toeristisch en eigenlijk best heel lelijk met alle appartementen, hotels en hoogbouw. Het binnenland is best verrassend. Zo maken we een aantal mooie wandelingen en toeren met de auto door het dorre ruige binnenland.

De eerste wandeling gaat naar de Roque Nublo; één van de belangrijkste bezienswaardigheden op Gran Canaria. Na een ritRoque Nublo over kronkelwegen door de bergen kom je bij de parkeerplaats uit van Roque Nublo. Deze tachtig meter hoge rots is het symbool van Gran Canaria, dus ook een veelbezochte attractie. Vanaf de parkeerplaats kun je via een bergpad in ongeveer een half uur naar de top van de berg lopen. Onderweg heb je vanuit diverse plekken een fantastisch uitzicht. Bij helder weer kun je de Pico del Teide op Tenerife (is een vulkaan) ook zien liggen. Naarmate je verder vordert op het wandelpad wordt de klim langzaam zwaarder. Ook hoor je de wind steeds duidelijker spelen met de bomen en bossen op de berg. Enkele minuten later begin je Roque Nublo klimde redelijk sterke wind ook vrij goed te voelen. Het is prachtig en heel bijzonder als je uiteindelijk bij de Roque aankomt.

De 2^e wandeling die we gaan doen is via Veneguera naar Mogan. We besluiten om de auto bovenin te parkeren en naar beneden te wandelen. Halverwege na 4 km gaan ik en Eric naar boven om de auto op te halen. Een hele klim. De rest gaat verder naar beneden richting Mogan. Tenminste dat dachten we, maar ook zij moeten nog een behoorlijke klim doen en dat vindt moeder niet zo prettig. Gelukkig is ze nog zo fit en het is allemaal gelukt. Super hoor!Wandeling Mogan

De week vliegt voorbij en is het alweer vrijdag en tijd voor afscheid. Ma en Gerrit-Jan bedankt voor de gezellige week en ook voor het heerlijke etentje bij de Italiaan!Samen in de Maxitaxi

Na het afscheid gaan we naar Las Palmas om ons voor te bereiden op de grote oversteek. In de haven van Las Palmas kun je alles krijgen op watersportgebied en we hebben van zeiljacht Mar-Jolie de tip gekregen om naar Rolnautic te gaan. Dit is inderdaad een uitgebreide winkel en je kan daar bijna alles krijgen, behalve de Schenker watermakerfilters. Heel bijzonder, we hebben een kleinere maat (5 inch, 5 micron in plaats van 10 inch). Schenker had aangegeven in Nederland dat je deze filters overal kunt krijgen, mooi niet dus. Voorlopig hebben we nog genoeg, so no worries. Overigens is het wel een tip voor vertrekkers om zoveel mogelijk (reserve) onderdelen uit Nederland mee te nemen, omdat je onderweg (na Engeland) niet veel watersportwinkels tegenkomt. Dit valt ons wel tegen. Daarentegen zijn boodschappen (tot nu toe) overal te krijgen.

Vervolgens Las Palmas in op zoek naar de Nespresso winkel en daar onze koffievoorraad aangevuld. De komende tijd  kunnen we lekker koffie blijven drinken en we zien nu al uit naar een heerlijke Nespresso midden op de oceaan. De volgende dag is onze laatste dag met de huurauto en besluiten om naar de Lidl in Maspalomas te gaan om te provianderen. Er komt geen eind aan en uiteindelijk moeten we bij de kassa 350 euro afrekenen. En dat is heel veel proviand! Het is ook een hele klus om alles aan boord te krijgen en een plekje te geven, maar is allemaal gelukt. Aan de andere kant is alles veel duurder, dus vandaar dat we hier even goed inslaan. Ondertussen worden de weerkaarten nauwlettend bestudeerd en de komende week ziet het er niet gunstig uit om te vertrekken. Het gaat hard waaien en dat zal het de eerstkomende anderhalve week blijven doen. Hoewel we deze wind kunnen hebben, willen we toch graag niet te ruig starten. De eerste dagen zijn het lastigst en als we kunnen kiezen voor comfortabel doen we dat. We hebben immers tijd. Een bekend zeilersgezegde luidt: “een zeiler met tijd heeft altijd goede wind”.

We twijfelen ook nog om via de Kaapverden te gaan. Dit is nl. een tocht van ca. 6 dagen en van daaruit naar Barbados is het ca. 2,5 weken. De twijfel wordt weggenomen door 2 verschrikkelijke verhalen, zie de blogs van Vagebond en de Liefde en we besluiten om de Kaapverden letterlijk links te laten liggen en direct naar Barbados te gaan. Het verlangen om weg te gaan wordt steeds groter, maar zeker ook steeds spannender. Hoewel ik het heel eng vind, doe ik het toch. Het verlangen naar de Carieb wint het van de angst.  

“Wat vind jij spannend?” vraag ik aan Eric onder het genot van een wijntje. Eigenlijk vinden we beiden hetzelfde spannend:

• Hoe is het om 3 weken op zee te zijn?
• Hoe is het weer en de golven?
• Hoe (on)comfortabel is de tocht?
• Hoe zijn de nachten?
• Hoe houdt de boot zich?
• Hoe houdt de crew zich?
• Wat doe je allemaal in 3 weken?

Na de tocht van 3 weken kunnen we deze vragen beantwoorden. Keep you posted.

In Portugal hebben we Huub en Stella ontmoet van zeiljacht Ushuaia en hebben een lieve kaart van hun gekregen. Deze hangt in de salon en zullen we regelmatig lezen. De verwachting is dat we vrijdag 14 december 2017 vertrekken.We can do it!