Hier hebben we lang op gewacht en over gedroomd. We gaan naar de Grenadines, de bounty-eilanden in de Caribbean!

Wat zijn de Grenadines? De Grenadines is onderdeel van de onafhankelijke eilandstaat Saint Vincent & the Grenadines. Het is tevens een deel van het Britse Commonwealth en ligt in het oostelijk Caribisch gebied, tussen St. Lucia en Grenada. Het is een groep van ongeveer 30 kleine eilandjes, zoals Bequia, Mustique, Canouan, Palm Island, Petit St. Vincent, Union Island en Tobago Cays. De grotere eilanden hebben kleurrijke dorpjes en hoge bergen. De kleinere eilanden zijn vaak onbewoond en je treft niet meer aan dan een parelwit strand, palmbomen en een koraalrif, waarachter je super mooi kan ankeren.

Onze ontdekkingsreis start bij Bequia in Admiralty Bay. Hier vind je het echte Caribische sfeertje met muziek van Bob Marley uit de vele speakers op straat. Allerlei kleurrijke kraampjes met groenten, fruit, sieraden, t-shirts en nog veel meer. Je moet hier echt afdingen, anders word je als toerist mooi afgezet. Nergens staan prijzen en ze hanteren 2 prijzen, nl. voor locals en toeristen. Bequia staat o.a. bekend om de walvisvangst en om zijn scheepsbouw in het Caribische gebied, die teruggaat naar de 18^e eeuw. De bomen op Bequia waren van zeer goede kwaliteit om boten mee te bouwen. Dit is nog terug te vinden, ook in de modelzeilboten winkel. En jongeren maken nog boten van kokosnoten.

Op dag 1 komt een Canadese boot bij ons langs en het blijkt een Nederlands stel uit Amsterdam (25 jaar geleden geëmigreerd naar Canada). Ze nodigen ons uit om 17 uur voor de “Dinghy Raft”. Inmiddels weten we veel over het cruisersleven, maar dit hebben we nog niet eerder gehoord en meegemaakt. We laten ons graag verrassen. Etiquette wordt even uitgelegd: eigen drank meenemen en snacks voor iedereen. “Ok, we zijn erbij”. Om 17 uur verzamelen allerlei dinghy’s bij 1 boot en worden allemaal aan elkaar geknoopt met de lijnen. Uiteindelijk ca. 15. Vervolgens laten we ons wegdrijven totdat de zon ondergaat. Er wordt heel wat afgekakeld, gelachen, gedronken en gegeten. Super leuke ervaring en zo leer je weer snel veel mensen kennen. Helaas heb ik er geen foto van kunnen maken.

MustiqueIn Bequia hebben we veel wind en regen. Na een aantal dagen is het weer rustiger en hoppen door naar het volgende eiland: Mustique. Dit is een eiland waar o.a. Mick Jagger, Brian Adams en George Clooney een villa hebben. In de supermarkt kun je dan ook de Nespresso cups kopen. Haha, “what else?”. Voor een mooring betaal je 200 EC en je mag dan max. 3 nachten blijven. Mustique is erg mooi, maar het ongerepte hebben we niet kunnen vinden. Wil je een wandeling maken over het eiland, dan kom je vaak een bordje tegen: “Private property, forbidden”, dus we blijven op het lange witte zandstrand en bij de haven. Je kan wel het eiland op, maar dan onder begeleiding van een gids. In de bekende “Basils bar” aan het water is het erg leuk om even een drankje te doen en wie weet kom je een celeb tegen. Na 3 nachten hebben we het wel gezien op Mustique en zetten koers naar Canouan, waar we 1 nachtje blijven. Het anker zit er nog niet in of er komt al een boatboy aan met vis. We besluiten om een redsnapper te kopen. Zo lekker vers, heerlijk smullen! De volgende ochtend nog even een korte wandeling op het eiland. De ankerplek is voor een luxe hotel. Maar éénmaal op het eiland, dan loop je de armoede in. Dit is wel moeilijk om te zien. Iedereen is aardig, uiteindelijk komt vaak de vraag of je een biertje voor ze wil kopen of iets te eten voor ze hebt.

MayreauMayreau is onze laatste stop voor Tobago Cays. Mayreau staat bekend om haar mooie en witte zandstranden. De baai is mooi en omgeven door palmbomen, turquoise water en een resort. Het is het kleinste bewoonde eiland van de Grenadines, met slechts 300 inwoners. Het is een kleine baai met veel boten en de (grote) catamarans varen/ankeren tot bijna op het strand. Zonde! We liggen er onrustig te rollen en besluiten dan ook om na 1 nacht verder te gaan.

Tobago CaysTobago Cays

Na heel vaak te zijn weggedroomd bij adembenemende foto’s van de Tobago Cays, is dit dan ook ons hoofddoel in de Caribbean. We zeggen zo vaak tegen elkaar: “Wanneer gaan we er heen? Hoe zou het zijn? Ik wil er zo graag naar toe….”  En dan is het zover: met je eigen boot de Tobago Cays in varen. “Wauw, het is echt zo mooi als op alle plaatjes. Ongelofelijk en onbeschrijfelijk.” Tobago Cays is een beschermd, nationaal park en bestaat uit verschillende onbewoonde eilandjes, die omgeven zijn door het Horseshoe Reef. Dit is een, zoals de naam al aangeeft, hoefijzervormige ondiepte gevormd door koraal en rotsen. Binnen dit rif liggen een aantal kleine Tobago Cays(onbewoonde) eilandjes en rond deze eilandjes kun je prachtig ankeren. De golven van de Atlantische oceaan slaan stuk en je ligt met je boot daardoor betrekkelijk rustig achter het rif. Betrekkelijk want het waait er flink en er staan toch nog steeds genoeg golven om de boten continue te laten bewegen. Maar de omgeving is er prachtig en we hebben het geluk dat het seizoen bijna voorbij is. Er liggen nog steeds behoorlijk wat boten, maar niet zoveel als in het hoogseizoen. We gooien het anker in azuurblauw water om 9 uur en al direct wederom een boatboy met verse vis. Deze keer kijkt de tonijn ons aan en besluiten om deze te kopen. Tip: altijd afdingen. De prijs startte bij 80 EC en uiteindelijk voor 45 EC en een cola mochten we hem hebben. Voor de Tonijneerste keer sushi gemaakt, lekker hoor. Ok, weliswaar niet helemaal zoals die zou moeten zijn, maar toch lekker. We liggen vlakbij het turtle eiland, Baradel, en besluiten om te gaan snorkelen. Eric gaat als eerste en ik ben toch wel een beetje bang. Ik heb nl. gehoord dat hier ook haaien zwemmen, weliswaar de nurse sharks, die niks zullen doen, maar toch. Ook hoorden we eerder dat barracuda’s toch ook wel af en toe bijten. Geadviseerd werd om dit maar eens op youtube te bekijken. Dit heb ik maar niet gedaan, maar met dit allemaal in mijn achterhoofd, is het toch best spannend. Het eerste snorkelavontuur begint met veel schildpadden, van klein naar groot. Zo mooi. Oeps, ik zie Eric wijzen naar een grote, lelijk kijkende barracuda. Ik blijf vlakbij hem. Even later gaat de barracuda weg en genieten we weer van de vele mooie vissen,  Sushi homemadeschildpadden en pijlstaartroggen. Die zijn ook imponerend. Inmiddels voel ik me met al die dieren om me heen niet zo comfortabel meer en wil graag terug naar de Maximo. Waar je ook rekening mee moet houden, is de sterke stroming. Flippers zijn voor het snorkelen dan ook onmisbaar. Voor het park moet je een fee betalen van 10 EC per persoon per dag. We hebben voor 3 dagen betaald. Na 3 dagen achter het rif in de volle wind te hebben gelegen en diverse snorkelsessies besluiten we om het eilandhoppen voort te zetten richting het zuiden.

Het volgende eiland is Palm Island. Dit kleine eiland resort heeft 24 bungalows aan het strand en prachtige witte zandstranden. Bij aankomst op de wal komt direct een Security Officer naar ons toe om uit te leggen waar je mag lopen, eigenlijk alleen op het strand, naar de bar en dan houdt het wel op. Ook lig je hier vaak te rollen, dus besluiten na een korte stop door te gaan naar Petit Saint Vincent (PSV). PSV is ook een privé eiland met een resort. Je ligt hier achter een rif, vrij rustig in prachtig helder blauw water met uitzicht om een witstrand met palmen. Het waait behoorlijk, na 2 nachtjes gaan we naar onze laatste stop in de Grenadines, nl. Union Island. Dit is het PSVlaatste eiland van de Grenadines. Hier moeten we dus uitklaren om verder te gaan naar Carriacou en Grenada. In plaats van te ankeren bij Clifton Harbour achter het rif, gaan we naar Frigate Island, om het hoekje. Mocht je willen kiten, dan kan dit hier perfect en wordt ook veel gedaan. Ook kan je kitesurfles nemen in Clifton Harbour. Bij Frigate Island gaan we aan wal bij Ashton. Dit is een heel klein vissersdorpje. Het is een gedoe om een goede plek voor de dinghy te krijgen. Het voelt ook enigszins niet goed, maar we moeten toch uitklaren, dus we starten met onze wandeling naar Clifton Harbour. Ca. half uurtje. Het dorpje Ashton is arm, zo ook Clifton. Maar Clifton leeft door het tourisme.  De mensen zijn erg aardig allemaal. Zo ook de famous baker, Henry. Hij schreeuwt uit zijn shop: “Fresh bread” en besluiten dan ook om dit te kopen. Bij de customs gaat het snel en formeel. We moeten wel weer allerlei formulieren invullen met carbonpapier. Op de terugweg komen we nog langs 2 dames die aan het bbq-en zijn op straat. Voor 15 EC smikkelen we van een heerlijke kip en allerlei lekkers erbij. Snel terug naar de dinghy. Pffff, de Maxitaxi wacht nog op ons en is niet gestolen, wat een geluk.

Mocht je een bucketlist hebben, dan is ons advies: plaats de Grenadines erop met als hoogtepunt de Tobago Cays en time het, als het even kan buiten het hoogseizoen.

PS: meer foto's volgen later in het reisalbum (in verband met beperkt internet)Mustique Basil's Bar