BAM! Op de dag van vertrek uit George Town, Great Exuma, worden we om 5 uur door een klap onweer wakker. Het is best dichtbij. Volgens de weerkaarten zou het in de loop van de ochtend opklaren. Echter, als we om ons heen kijken, lijkt het daar nog niet op. Het is erg grijs en ook blijft het regenen. Eerst maar rustig ontbijten en kijken hoe het weer zich ontwikkelt. De weerkaarten worden nog een keer bestudeerd. Wat is wijsheid? Als we niet weggaan, liggen we hier nog een week. De voorspelling voor de komende week is slecht met veel wind en (onweers)buien. We zijn echt wel klaar met deze plek en willen graag naar onze volgende bestemming. De laatste plek voor de oversteek, nl. Marsh Harbour, Abaco. Volgens Eric kunnen we, als we achter deze buien aangaan, precies voor het volgende slechte weer aankomen in Marsh Harbour. Een tocht van zo’n 200 mijl. We moeten dan wel snel varen, maar gezien de windvoorspelling moet dat voor Maximo geen probleem zijn. Het klaart wat op dus: Let’s go! Om 11.00 uur halen we het anker op en zetten koers richting Marsh Harbour. We moeten eerst nog een paar mijl heel voorzichtig varen. Het is laag water en er zitten een paar hele ondiepe plekken in het traject waar we maar net over heen kunnen. Om even na 12 uur hijsen we de zeilen en zetten koers naar het noordoosten. De voorspelde opklaringen zien we nog niet en zelfs de zeiljassen moeten aan tegen de regen;  het is best wel fris. Verwachting is dat de tocht ca. 30 uur zal duren. Gezien het weer is dit best een goede generale repetitie voor de grote Atlantische Oversteek. We zeilen met gereefd grootzeil (2 riffen). De radar kan weer getest worden met de buien; dit werkt uitstekend. De wind trekt Radaraan en op de radar kun je prachtig zien hoe de bui op ons af komt (of liever) achter ons langs gaat. Je weet nooit hoeveel wind erin zit. We besluiten om de genua (voorzeil)  in te rollen en het kleinere voorzeil, de kotterfok, uit te rollen. Iets klopt er niet. oei, de reeflijn is om de trommel gelopen en dit gaat problemen geven als je de kotterfok wilt inrollen. Dus, Eric gaat naar voren. Best spannend. Hoge golven, harde wind, overkomend water en Eric op het voordek aan het werk. Blij als we weer samen in de kuip zitten en wachten totdat de bui over is. Zo gaat het een paar keer vandaag. Tegen 5 uur komt er een klein zonnetje door en vieren we happy hour met een “Ginger Beer”, 0% alcohol. Dit is een regel op de Maximo: tijdens het zeilen geen alcohol en we houden hier ons ook keurig aan. Tijdens het happy hour zitten we te kletsen over o.a. hoeveel mijl is het nog naar huis? Ipad erbij en rekenen maar. Totaal: ca. 5000 mijl nog voor de boeg. Dat zijn nog heel veel nachten op zee (totaal 5 weken) en dit vind ik niet direct heel aantrekkelijk. Hoewel, we de laatste tijd best veel nachttochten hebben gedaan - ook door de ervaring -  gaat mij dat veel makkelijker af. Gelukkig maar. Planning is dat we in augustus weer in Nederland zijn. We kijken elkaar aan en zeggen op hetzelfde moment: “Het gaat nu wel heel erg snel”. Nog even en we verlaten de Bahama’s. Dat zal wel met gemengde gevoelens zijn. Op dat moment wordt echt de terugreis ingezet.

Wat eten we vandaag? Het dagmenu is kip-curry.  Deze heb ik gisteren al voorbereid, dus even opwarmen en klaar.  Om 21 uur gaat de nachtwacht in; ik mag van de captain als eerste ter kooi. Er is geen maan, maar het is wel helder met heel veel sterren.  Nu maar hopen, dat er vannacht geen buien komen en dat we een rustige nacht hebben. Normaal gesproken zou ik Eric om 24:00 uur aflossen, maar Eric laat me liggen. We zijn bijna bij een wat nauwere doorgang tussen twee eilanden (Little San Salvador) waar een drempel ligt. De oceaanbodem komt hier zeer snel omhoog van een paar kilometer diepte naar 25 meter en Eric weet niet hoe onrustig de zee daardoor zal zijn. Door de snelle dieptewisseling kunnen vervelende hoge golven ontstaan, maar we varen in de luwte van het eiland en er staan amper golven. Op de drempel vernemen we wel dat er beduidend meer deining staat, maar dat is ook alles. Na deze passage duikt Eric om een uur of 1 in zijn kooi. Eric heeft meestal moeite met slapen, maar deze keer lukt het hem wel gelukkig. Na 4 uur mag ik nog een keer slapen. “Marleen”, hoor ik Eric roepen om half 7. Er komt een bui aan; voorzeil inrollen en kotterfok uitrollen. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig net op tijd, er zit behoorlijk wat wind in (> 30 knopen). Even later is het tijd voor koffie en ontbijt. Onder helling en op een bewegende boot koffie zetten met een koffiefilter op een kan is niet zo mijn ding, dus Eric gaat koffie zetten. “Nee, f*ck, sh*t, en nog meer” komt er uit de kombuis. Wat denk je? Alles is omgevallen en koffie (droog)  zit echt overal: onder het fornuis, zelfs in de koelkast. Thuis pak je de stofzuiger erbij, echter hier op de boot zit deze ergens verstopt. Tevens heeft deze niet zoveel zuigkracht als je stofzuiger thuis, dus uiteindelijk alles met een doekje opgeruimd. Zo blijf je lekker bezig. Vandaag belooft een mooie zeildag te zijn: de zon schijnt en met 15-20 knopen wind zeilen we heerlijk. Meestal staat er meer wind dan voorspeld. Op deze tocht is het omgekeerd en hebben we een prachtige tocht. Op de weerkaarten zien we wel dat we moeten opschieten voor het volgende front. Als het goed is, zijn we net op tijd binnen.Art in Marsh Harbour

Ze zeggen weleens het venijn zit in de staart….. We zien heel veel bloemkoolwolken, het wordt steeds donkerder. We hopen dat deze bui achter ons langs gaat. De windmeter loopt op. Oeps 25, 30, 35 knopen. Gelukkig hebben we genoeg ruimte om de boot voor de wind te draaien. De bui is snel voorbij. Zeilen strijken en op naar de ankerplek. We komen de ankerbaai binnen en zien zeiljacht K’dans met Gerard en Karina liggen; een paar weken geleden hebben we hun ontmoet en een gezellig avondje gehad. Wat leuk om hun weer te zien! We varen even langs en Karina roept “We hebben een grote pan kippensoep en Gerard Customs and Immigrationhaalt jullie straks op”. Wat gezellig. Even wat opruimen, douchen en fris en fruitig stappen we de dinghy in bij Gerard. Naast de heerlijke kippensoep wordt het weerzien ook gevierd met rumpunch & pina colada. Wat een warm welkom! Een nachttocht hakt er wel in en Eric begint behoorlijk te gapen tegen 23 uur, dus Gerard start de dinghy om ons naar huis te brengen. Ik ga als 2^e aan boord bij Gerard, dit gaat niet helemaal goed. Ik hou me vast aan hun boot en de dinghy gaat van de boot af. PLONS, ik val in het water. Oh nee, wat dom! Ik heb al veel incidentjes gehoord met dinghy’s en ik moet ook toegeven dat ik niet altijd even handig ben, maar dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. We lachten er maar om en gelukkig hebben we op de Maximo nog een warme douche. Moe, maar voldaan gaan we de nacht in.

Wachten totdat de was klaar is.....De volgende dag worden als eerste de weerkaarten bestudeerd. De grote hamvraag is: wanneer kunnen we vertrekken naar Bermuda? Het is een tocht van 5-6 dagen (ca. 800 mijl). Het weer is onbestendig en het is lastig te plannen. We besluiten om ons z.s.m. voor te bereiden en de to-do-list af te werken. In de marina, waar we vlakbij liggen, zijn wasmachines. Dit komt goed uit, want we hebben alweer 2 grote waszakken verzameld. 1 was kost 5 dollar,  de droger kost ook 5 dollar. In vergelijking met de rest van de Bahama’s, is dit heel goedkoop. ’s Avonds nog even een meet&greet met Gerard en Karina. Zij gaan ook naar Bermuda, dus het eerste onderwerp van gesprek is: “Wat zeggen de weerkaarten”? Jerrycans diesel halenVoorlopig kunnen we nog niet vertrekken en nemen nog maar een borrel.

Marsh Harbour is een leuk dorpje met een marina waar je allerlei faciliteiten hebt: supermarkt, bakker, slijterij, tankstation, banken, bootmaterialen, etc.  Alles is goed geregeld hier, dus een perfecte plek voor onze voorbereiding naar Bermuda. Woensdag 8 mei wordt onze vertrekdag en na de laatste proviandering halen we anker op en gaan we naar een volgende ankerbaai waar je vlakbij de uitgang ligt om de Atlantische Oceaan op te gaan. De laatste dag voor vertrek op dinsdag 7 mei komen we erachter dat de motor het niet start. Oh Opbergen in de garage ;-)nee! Alles is klaar om de oversteek naar Bermuda te maken en nu dit. Zeiljacht K’dans komt ons helpen, echter, de motor krijgen we niet aan de praat. Ondertussen is het weer ook iets verandert en gaat zeiljacht K’dans vrijdag 10 mei vertrekken, dus we hebben nog 2 dagen. Uiteindelijk worden we gesleept door Gerard & Karina terug naar de ankerplek voor de marina van Marsh Harbour. Lang leve Facebook: via een oproep op de Bahama’s Cruisers Groep komen we erachter dat we naar Conch Inn Marina moeten gaan. Hier wordt alles geregeld voor de charterboten van Moorings en Sunsail. Zodra we liggen, stappen we in de Maxitaxi en varen naar de marina om te vragen voor hulp. Al snel hebben we contact met Laatste provianderingLaurenzo, de monteur die ons kan helpen. Uiteindelijke diagnose: startmotor defect en MDI kastje (electronica). Het is nu wachten op de materialen, dit ligt hier niet op voorraad en moet uit Nassau of Florida komen. “Wacht-modus” is niet echt ons ding, maar ja, het is niet anders en we zijn allang blij dat we hier liggen waar we hulp kunnen krijgen. Op de meeste plekken in de Bahama’s is dit namelijk niet het geval. Vanmorgen hebben we zeiljacht K’dans uitgezwaaid en wij liggen nu te wachten op het verlossende woord of onze startmotor gerepareerd kan worden of dat er een nieuwe besteld moet worden. Wij hopen snel te kunnen volgen naar Bermuda.

Wordt vervolgd…….