Donderdag 22 juni was het eindelijk zover: de trossen losgooien in Zierikzee om 5:00 uur. De laatste dagen in Zeeland waren tropisch warm. In de hitte nog even de laatste supermarkten geplunderd, de was gedaan en boot gereed maken voor vertrek. Eric is een dag bij de zeilmaker Twan Hanse geweest om mee te helpen en kan inmiddels aan de slag als zeilmaker....

De laatste 2 dagen in Zierikzee werden we verrast door zeiljacht Elmaris, zij lag naast ons in thuishaven in Warns. Nog gezellig geborreld met Dirk en Els en zij hebben ons uitgezwaaid om 5 uur ’s morgens, wat ontzettend leuk was dit. Bye bye Nederland.

RoompotsluisVanuit Roompotsluis de zee op en liefst zover mogelijk weg op dag 1. De voorspelling was dat de wind zou toenemen, maar tot windkracht 7 was niet voorspeld. We werden dus hierdoor verrast en met tegenwind, was dit zeker geen fijne koers. Wel konden we de nieuwe zeilen direct goed testen, ook de nieuwe wegneembare kotterfok. Ze hebben dus een goede vuurdoop gehad en hebben de test met vlag en wimpel doorstaan. Uiteindelijk hebben we besloten om met een comfortabeler koers Zeebrugge binnen te lopen. Dit is niet de leukste plaats om verwaaid te liggen, maar het viel ons zeker niet tegen. De jachthaven is in ontwikkeling, heeft prima faciliteiten en goede wifi. Ook hier nog even weer de lokale supermarkt geplunderd, want de verwachting is dat we de komende weken niet vaak een supermarkt tegenkomen en in Engeland is ook alles erg duur. Echter, de koers van de Brexit pond is gunstig, dus dat scheelt weer.

Het bleef tot en met zondag stevig waaien in Zeebrugge en uiteindelijk konden we maandag verder. Zondag uitgebreide tochtplanning gedaan en laatste weerberichten binnengehaald. Het zag er prima uit, windkracht 3-4, noordoostenwind, later meer uit het oosten. Dus prima om de oversteek naar Engeland te maken met een nachttocht naar het eiland Wight, ca. 190 mijl. Nachtzeilen is niet mijn favoriet na een aantal negatieve ervaringen met o.a. zeeziekte, hoge golven, veel wind. Echter, het komend halfjaar hebben we meerdere lange tochten voor de boeg, dus extra ervaring is welkom. Maandag hebben we om 7 uur het zeil gehesen uit Zeebrugge. Tot aan de Whitecliffs van Dover hadden we een perfecte tocht. Zelfs een dolfijn naast de boot ter hoogte van Duinkerke, dat was cool. Eric zei: “Waar is je Gopro?, maar je begrijpt het al, te laat! We komen ongetwijfeld nog heel veel dolfijnen het komende jaar tegen, dus de foto hou je nog even tegoed.Tot en met Dover ging het super, daarna begon de wind aan te trekken. We zeiden nog tegen elkaar: “Ach, dat is vast even, want op alle apps, weerberichten, etc. wordt aangegeven dat de wind gaat afnemen en morgenvroeg hebben we nauwelijks wind”. De wind kwam vanachteren, dus ook niet een hele fijne koers en met de kans op een klapgijp, hebben we de prevender bevestigd. Tevens het voorzeil uitgeboomd, zodat je het melkmeisje krijgt.melkmeisje Dit is wel een heel veilig gevoel, maar je blijft hobbelen en schommelen. Het begon schemer te worden en de wind bleef toenemen. Voorzeil ingerold en alleen op grootzeil met prevender de koers voortgezet. Mijn ogen bleven staren naar de windmeter, die bleef helaas stijgen. Op een gegeven moment 30 knopen (windkracht 7)! Ook moesten we nog een paar keer overstag, waarbij de prevender moest worden overgezet naar de andere kant en Eric dus naar het voordek moest. In het donker, aangelijnd, en ik achter het roer om de juiste koers te behouden. Ik kon alleen maar denken: “Ojee, dit vind ik eng, ik sta te shaken en ik hoop dat deze nacht snel voorbij is en we veilig op Wight zijn. Nachtzeilen is zeker niet mijn hobby, maar ik heb het wel nodig het komende jaar, dus doorgaan en never give up”. Overigens heb je op dat moment geen keus, dus je gaat ook door.  Gelukkig zijn de nachten in deze periode van het jaar kort. Deze nacht leek wel een week te duren, het werd gelukkig rond 5 uur licht met goed zicht. Ik heb ca. 2 uur op bed gelegen, Eric een half uurtje. Wat waren we blij om Wight te zien liggen. We hebben een mooi mooring (ankerboei) plekje gevonden bij Yarmouth, buiten de haven. Eindelijk: het 2^e buitenlandse gastenvlaggetje kan worden gehesen en hopen dat er nog vele mogen volgen.

Yarmouth ligt aan de westkant van Wight. We lagen nog maar net of ik was Eric kwijt: die heeft eerst een duik in zijn bed genomen, even lekker bijtanken. Nadat we veilig en rustig lagen, moest ik denken aan het volgende. In Zierikzee zijn we een stel tegenkomen, die nu een motorboot hebben, maar eerder ook altijd gezeild hebben. Hij heeft ook meerdere keren de oceaan oversteek gedaan. Hij zei: “Het is mooi om een haven te verlaten en nog mooier om in een haven aan te komen en wat er tussenin gebeurt, is niet altijd leuk en soms moet je dat snel vergeten”. En dat blijkt ook nu weer. Wel is het weer een goede ervaring en hebben een uitgebreide evaluatie gedaan onder het genot van een pintje.

Ze hebben hier een mooie service: de Harbour Taxi. Deze komt je halen en brengen naar het dorpje voor £ 1.50. Er wordt gezegd dat de mooring plek voor low budget reizigers is, maar we moesten even £ 48 afrekenen voor 2 nachtjes. Dit is bijna nog meer dan in een haven in Nederland/België, in een box met alle faciliteiten, zoals water en stroom.

Wight staat bekend om het mooie klimaat. We hebben pech: typisch Engels weer, bewolkt met regen en weinig zicht. Dit is wel erg jammer, want je kunt één van de mooiste wandelingen maken vanaf Yarmouth. Je kan de bus pakken naar het fort op de hoge westpunt, met schitterend uitzicht op de Needles. Daarna kan je in oostelijke richting wandelen over de Tennyson’s Downs . Hiervandaan loopt een voetpad langs het stroomgebied van de Yar naar Yarmouth terug. In het stadje heb je een ruime keuze aan pubs en restaurants. Deze hebben we vandaag even overgeslagen en onze koers wordt morgen verder voortgezet richting Portland, Zuid-Engeland. Het is nu weer voor een Captain’s dinner, volg deze link voor het recept.

Cheers vanaf Maximo

 Yarmouth